Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Plaats hier uw reisverslagen...
Plaats reactie
Gebruikersavatar
PDvD
DL1000 berijder
Berichten: 1476
Lid geworden op: wo 25-11-2009, 14:35
Mijn motor is een: Suzuki DL 1000 V-Strom
Woonplaats: Oosterhout (NB)
Contacteer:

Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door PDvD »

Voor wie het niet op MF gelezen had... mijn waarschijnlijk laatste trip met mijn Strom.

Dag 1 – Zaterdag 9 juli 2022
Na een erg mooi tochtje in december 2021 had ik mezelf voorgenomen een keer een nieuwe motorfiets te kopen. Echter de levertijden zijn tegenwoordig zo’n drama dat dit er toch niet in zat. De goede oude V-Strom kreeg dus toch nog een beurt. Olie, oliefilter en alle rem- en koppelingsvloeistoffen werden vernieuwd èn ontlucht zodat de Strom was weer gereed voor een rit.
Na alle bagage ingepakt en aan de Strom gehangen te hebben was het tijd om lekker vroeg op pad te gaan. Ik wilde deze zomer een keer anders rijden dan de normale weg via de Bourgogne zodat ik een keer andere stukken Frankrijk te zien zou krijgen.
De snelweg bracht me via Antwerpen en Gent richting het Heuvelland, de Westhoek van Vlaanderen. Bij Ieper verliet ik de snelweg om de weg te vervolgen naar Poperinge. Poperinge heeft een vriendschapsband met Oosterhout (Kaaiendonk in carnavalstijd) als het aankomt op carnaval. Prins en gevolg komen van uit Poperinge naar Oosterhout voor de vrijdag en de zaterdag, aangezien het feest daar pas op zondag begint. Met halfvasten gaat er een flinke delegatie vanuit Oosterhout naar Poperinge om daar een feestje te vieren. Ik was er echter nog nooit geweest. Mijn Garmin stuurde me door het centrum heen en ik vond dat het wel tijd was voor een bak koffie. Na op een terrasje een bak koffie en een croissant genuttigd te hebben was schoot ik een plaatje van het beeld op het plein en vervolgde mijn route naar het volgende dorp.

Afbeelding

Afbeelding

Het naastgelegen dorp Vleteren, bestaande uit West-Vleteren en Oost-Vleteren, stond op mijn lijst vanwege het bier dat daar vandaan komt. Het dorp stelt zelf helemaal niets voor en aangezien ik nog moest rijden was het alleen mijn Strom die volgegooid werd allen niet met bier.

Afbeelding

Na nog een leuk stukje rijden door deze kant van Vlaanderen schoot ik de snelweg weer op om er iets na Calais weer af te gaan. Het landschap begon hier lekker te glooien en voor de Strom waren het ideale wegen. Bij Cap Blanc Nez reed ik de parkeerplaats op om even van het uitzicht te gaan genieten.

Afbeelding

Afbeelding

Op de partkeerplaats at ik snel een meegenomen banaan en aangezien er geen vuilnisbak te vinden was knoopte ik de schil maar onder een van de elastieken rondom mijn bagagerol. Bij het wegrijden trok dit gelijk een andere banaan aan, echter in de gedaante van een knalgele Lamborghini Diablo SV welke me braaf bleef volgen. Jammer genoeg reed de eigenaar ermee of het een oude Lada was.
De volgende stop was Cap Griz Nez. Ook hier schoot ik de parkeerplaats op maar plotseling zat ik op een voetpad door de duinen tussen de wandelaars. Ik parkeerde de Strom maar en wandelde ook hier naar het uitzichtpunt. Vanuit hier is de afstand tot de UK het kortst vanaf het Europese centrale vaste land.

Afbeelding

Afbeelding

Iets verderop, in Wimereux, ging de weg zo vlak langs het strand dat ik hier ook even stopte. Het zou mogelijk geweest zijn het strand op te rijden maar echt slim leek me dit niet. Verder dan op onderstaande foto ben ik dus maar niet gegaan.

Afbeelding

Ik verliet het kustgebied en reed het binnenland in. Ik had inmiddels wel redelijke honger maar ook geen zin om heel lang op een terras te gaan zitten wachten op eten. Gelukkig was daar de oplossing in de vorm van een Mac.

Afbeelding

Na nog een mooi stuk gereden te hebben stuurde mijn Garmin me plots een bos in. Ik zou rechtdoor moeten maar daar liep geen pad dus na een beetje uitzoomen toch maar het linkerpad gepakt ook al stond er dat ik er eigenlijk niet in mocht rijden. Toen ik even stopte werd ik al gelijk voorbij gevlogen door 2 crossmotoren.

Afbeelding

In mijn route had ik de camping in het plaatsje Lyons-la-Forêt opgenomen. Een kleine en simpele camping met een barretje en er was ’s avonds de mogelijkheid om paella mee te eten. Nadat ik mijn tentje opgezet had ging ik met boek naar het barretje en nuttigde enkele glazen Leffe. De Paella was precies wat ik kon verwachten in Frankrijk van paella. Natuurlijk niet zo klaargemaakt zoals dat hoort. Ten eerste de verkeerde rijst, ten tweede werd het vlees en de garnalen apart bereid en er naderhand los er overheen gelegd, zodat iedereen dezelfde portie kreeg, maar de smaken niet mooi in elkaar overgaan. Echter het smaakte toch echt wel okay, maar ik had ook heel erge honger. Na nog even te hebben zitten kletsen met een local uit het dorp die hier ook kwam eten, het halve dorp loopt uit als er op de camping gekookt wordt, was het tijd te gaan slapen.

Afbeelding


Dag 2 – Zondag 10 juli 2022
Alle meuk werd ingepakt, ik friste mezelf op onder de douche, at een krentenbol, een peperkoekreep en dronk een bak op de Bialetti gezette koffie en verliet de camping net na 8 uur. Het eerste doel van vandaag was Chateau Gaillard. Een kasteelruïne van zo’n 900 jaar oud op de top van een berg aan de Seine. De route die ik in mijn Garmin had gezet mocht ik volgens enkele verbodsborden niet rijden maar na even zoeken stond ik, alleen, boven op de heuvel met uitzicht op de restanten van het chateau.

Afbeelding

Afbeelding

Er ging nog een klein weggetje omlaag wat dichter bij het chateau zou komen dus dat sloeg ik ook maar in. Dit weggetje was versierd met mijn favoriete verkeersbord.

Afbeelding

Eenmaal beneden was het zicht op het chateau een stuk minder. Leuk als je er echt naartoe wilde lopen maar daar zat ik niet zo op te wachten. Ondanks het eenrichtingsverkeer op het weggetje toch maar even via dezelfde weggetje weer omhoog om mijn route te vervolgen naar het volgende punt.

Eerst via een bredere weg en daarna via een flink aantal bospaden en landwegen kwam ik aan bij de begraafplaats van Auvers-sur-Oise. Deze typisch Franse dorpsbegraafplaats ligt redelijk achteraf naast een of ander sloopbedrijf. Op dit totaal niet toeristische punt ligt Vincent van Gogh begraven naast zijn broer Theo. Als overbuurman hebben ze kunstenaar Corneille. Een graf dat ik altijd al een keer wilde bezoeken maar het kwam er gewoon nooit van.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Via Pontoise reed ik achter een schitterende zwarte 911 met gouden velgen en fluitende turbo aan om zo binnendoor om Parijs heen te gaan. Deze chauffeur wist wel hoe de auto te benutten en ik kachelde er lekker achteraan. Voor mijn gevoel was ik nog nooit zo snel om Parijs heen gereden.
Via Chartres reed ik richting het zuiden en kwam uiteindelijk uit in het Loiredal. Ook hier had ik weer een punt in de route opgenomen wat ik graag wilde bezoeken en waar ik nog nooit eerder geweest was: het Chateau de Chenonceau. Dit in de rivier de Cher gelegen kasteel kun je natuurlijk op de normale manier bezoeken, ik ging echter voor het uitzichtpunt wat ik via google maps gevonden had. Via een zandpad in het bos kwam ik uit op een punt waar ik niet verder mocht, parkeerde de motor en liep het laatste stukje tot aan het uitzichtpunt.

Afbeelding

Afbeelding

Na ook dit kasteel van mijn lijstje af te hebben kunnen vinken was het nog een stukje rijden tot aan de camping in Yzeures-sur-Creuse. Het duurde even voor ik het meisje dat de camping beheerde uit het toiletgebouw meekreeg om mij in te schrijven op de camping zodat ze daarna het hek open kon doen en ik een plekje uit kon kiezen. Eindelijk kon dus ook dat hete pak uit. Ik vond een mooi plekje aan de rand van de camping met uitzicht op de rivier. En toen kwam ik er achter dat ik iets heel erg belangrijks vergeten was mee te nemen, namelijk toiletpapier. In mijn beste Frans, en dat is best redelijk, legde ik dit aan enkele jeu de boulende Fransen uit en ik reeg gelijk een rol in mijn handen gestopt. Ook dat probleem was dus weer opgelost.

Ik wandelde naar het dorpje en eigenlijk alles, op één barretje na was dicht. Gelukkig had het barretje een leuke bierkaart en ook nog eens erg leuke bediening. Hier hield ik het dus wel even uit. Eten hadden ze niet maar een worst-kaas plankje kon er wel tevoorschijn getoverd worden. Dat zag ik dan maar als avondmaaltijd aangezien ik geen zin had om te koken en ook geen zin om weg te gaan bij de lekkere biertjes. Eenmaal terug op de camping zette ik bij ondergaande zon nog een bak thee en rolde daarna mijn bedje in.

Afbeelding

Afbeelding


Dag 3 – Maandag 11 juli 2022
Het tentje werd weer ingepakt, het gebruikelijke ontbijt ging er weer in en nadat ik om de slagboom heen gereden was vervolgde ik mijn koers naar het zuiden. Vandaag zou het maar een relatief korte route zijn zodat ik op tijd op Camping Moto Dordogne aan zou komen. Vandaag waren er ook geen extraatjes in de route gepland dus een keer een extra fotostop kon geen kwaad. Deze eerste fotostop maakte ik gelijk al in het plaatsje Montmorrilon. Een erg mooi typisch Frans dorpje waar nog weinig toerisme te vinden is.

Afbeelding

Afbeelding

Ik vervolgde mijn route naar het zuiden en alles schoot erg goed op. Net voor Saint-Junien stopte ik bij de bakker om daar een broodje met tonijn te eten en een cola naar binnen te werken. Lex, die ook op weg was naar Moto Dordogne appte mij dat hij vandaag bij Oradour-sur-Glane ging kijken. Ik had er ooit eens iets over gelezen hier in een reisverslag maar had er bij het maken van mijn route niet aan gedacht. En ik dacht toch echt dat ik het ergens had zien staan… Terwijl ik vanuit de bakkerij naar buiten keek zag ik inderdaad een bord staan dat ik er slechts 9 kilometer van verwijdert was. Oftewel dat werd dus afwijken van de route!

Afbeelding

Na nog geen kwartier rijden was ik er. Ik parkeerde de Strom op het parkeerterrein en liep met helm en tanktas naar de ingang. Tsja, wat valt er te zeggen over een van de ergste bloedbaden uit de tweede wereldoorlog? Dat het indruk op mij maakte! En dan met name omdat alles gewoon in takt is gelaten zoals het er toen bij lag.

Afbeelding

Na het verlaten van het Oradour-sur-Glane volgde ik mijn gps braaf en kwam op den duur weer uit bij de bakker waar ik eerder had zitten eten. De wegen naar het zuiden waren mooi en rustig en ik begon honger te krijgen. In Montignac besloot ik niet te gaan Montignaccen maar op het eerste terras wat ik vond een fatsoenlijke maaltijd te bestellen. Ach fatsoenlijk.. de Griekse maaltijd vulde. Dat ik liever rijst dan friet erbij wilde had de kok even over het hoofd gezien maar ik had honger dus ook de friet ging er goed in.

Afbeelding

Ik merkte duidelijk dat ik een toeristischer gebied kwam. Het begon hier echt druk te worden en tot overmaat van ramp vloog er ook nog eens een of ander eng steekbeest in mijn oog welke met zijn angel mijn onderste ooglid perforeerde. Heel snel met een dichtgeknepen oog naar de kant en vervolgens de boel er uit wrijven was de enige optie. Echt lekker voelde het niet maar gelukkig was het geen wesp. Ik zou er nog een paar dagen wat van voelen maar dat was het dan ook.
Na het veel te drukke Sarlat reed ik een rustiger stukje van de Dordogne in en kwam ik aan op Moto Dordogne. Hier is het ook altijd een soort van thuiskomen. Een erg gemoedelijke sfeer, gezellig volk wat elkaar allemaal viavia kent, koud bier en een goede maaltijd. Een paar uur na mij arriveerde Lex wie ik al jaren niet gezien had maar waar het in de tijd van onze motorvereniging Motorvision altijd erg gezellig mee was. Na een goede maaltijd en de nodige biertjes was het tijd om te gaan slapen.

Afbeelding

Dag 4 – Dinsdag 12 juli 2022
Vandaag had ik een rustdag ingepland. Na een goed ontbijt op de camping was het verder boekje lezen, biertje drinken en nog meer eten en redelijk op tijd mijn bed weer in. Dit ging me goed af!

Afbeelding

Dag 5- Woensdag 13 juli 2022
Ik had de wekker lekker vroeg staan aangezien er vandaag weer een redelijk lange rit gepland was. Na gedouched te hebben werd de koffie opgezet, de tent ingepakt en vervolgens werd de lichtelijk afgekoelde koffie gedronken en samen met een snee ontbijtkoek naar binnen gewerkt. Na betaald te hebben werd er nog ene nieuwe sticker op mijn koffer geplakt en kon ik weer en route.

Afbeelding

Ook vandaag schoten de eerste kilometers heel goed op. Bij een bakkertje haalde ik een chocoladecroissant een pain au raisins welke ik langs de weg opat.

Afbeelding

Ik merkte op dat het potje van mijn remvloeistof aan het zweten was geslagen. Dat zou niet horen te kunnen. Ondanks dat er nu nog genoeg in zat moest ik er niet aan denken welke gevolgen dit op mijn remmen had als er straks echt te weinig in zou zitten. Bij een tankstation kocht ik alvast een flesje dot4.

Inmiddels begon ik een flinke honger te krijgen en de Pyreneeën waren al in zicht aan het komen. In Mauléo-Licharre was er eindelijk een terrasje open. Ik bestelde de eendenbout met linzen met een Baskische Euskola. Een heerlijk en zeer voedzame maaltijd waardoor ik er weer even tegen zou kunnen.

Afbeelding

Het zweten van het rempotje ging maar door dus iets later in het plaatsje Trois-Villes stopte ik om daar in de schaduw het reservoir toch maar wat bij te vullen.

Afbeelding

Eenmaal bij de echte Pyreneeën aangekomen stond er zowaar dat de Puerto de Larrau, de grensovergang met Spanje, dicht zou zijn. Het was toch geen winter? Waarom zou een pas dicht zijn? Gelukkig ben ik stronteigenwijs en van het type eerst zien en dan geloven dus ik reed vrolijk door. Het asfalt was dan op sommige plaatsen wel gesmolten door de hitte maar ik kon gewoon doorrijden. Iets later kwam er een groepje andere motorrijders aan gedenderd welke mij in een hoger tempo passeerden. Ook zij waagden het er dus gewoon op. Bij een mooi uitzichtpunt zag ik de groep stilstaan en stopte ik ook om even een fotootje te maken.

Afbeelding

Na een praatje gemaakt te hebben met de uit Portugal afkomstige motorrijders vervolgden we onze weg omhoog. Inderdaad, bovenop de berg bij de grensovergang stond een hek waardoor je er van die kant niet langs kon… maar waar natuurlijk wel omheen te rijden was. Na nog wat fotostopjes was het weer genieten geblazen in de afdaling op inmiddels Spaans asfalt.

Afbeelding

Afbeelding

Na Ezcároz nam ik de NA-140, en ja deze mag iedereen heel goed onthouden, en belandde op een bochtencombinatie die meer weg had van een achtbaan zonder loopings dan van een openbare weg. Dit was echt niet normaal meer, mooi diepe doordraaiers, hairpins die zelfs de nukkige strom leuk vond om te nemen, dit was echt een feestje!

In het plaatsje Jaurietta stonden de Portugezen stil bij een terrasje en wenkten mij ook te stoppen om een drankje met hen te doen. Allen hadden ook een diepe grijns op hun gezicht door de afgelopen bochtencombinaties. We deden gezellig een drankje en ik vertelde over mijn reisplannen welke mij in verband met de hitte werden ontraden… Na een gezellig gesprek en een koude cola die zeer welkom was vervolgde ik mijn weg weer.
Wat volgde was een schitterende weg langs de Rio Irati welke op den duur steeds breder werd. Ook de rotspartijen aan de zijkant werden steeds hoger. Bij een uitzichtpunt waar ik eigenlijk niet mocht stoppen, aangezien het in een bocht aan de andere kant van de weg lag, deed ik dat toch maar even wel voor een fotootje.

Afbeelding

Ik week iets af van de route aangezien mijn GPS me over een weg wilde sturen die nu plots snelweg geworden was en ik was er wel een beetje klaar mee voor vandaag. Ik checkte mezelf in op de stadscamping van Sangüesa en bestelde eerst een koude clara om de dorst te lessen.

Afbeelding

Na mijn tent opgezet te hebben installeerde zelfbenoemd wappie Hans zich naast me. Ondanks dat hij redelijk aan het andere uiteinde van het politieke spectrum als mij stond hadden we onder het genot van enkele biertjes toch een erg gezellig gesprek. Het stadje Sangüesa en het bijbehorende kasteel heb ik niet meer bezocht. Iets voor de volgende keer dan maar. Ik dook mijn tent in en sliep bijna gelijk.

Dag 6 – Donderdag 14 juli 2022
Douchen, inpakken, koffie zetten.. er tijdens het koffiezetten op aan worden gesproken dat open vuur verboden was… Okay, dan zet ik mijn brander wel op het asfalt weg in plaats van op het gras. Wappie Hans werd gedag gezegd en ik was weer onderweg.
Wat doe je als zelfs Portugezen je waarschuwen voor de extreme hitte? Er ook daadwerkelijk een hittegolf gaande was in de binnenlanden van Spanje? Inderdaad, deze stronteigenwijze motorrijder vervolgt gewoon zijn plan en gaat de woestijn in! De Bardenas Reales vind ik immers zo mooi dat ik het niet kon laten om er omheen te rijden. Eindelijk weer eens lekker raggen over de gravel met de volbepakte Strom. Iedere beweging aan de gashendel resulteerde in een flinke extra stofwolk achter me, en ja dit blijft een kick geven. Het dorre en droge gebied zelf blijft natuurlijk gewoon supervet om doorheen te rijden. Duidelijk is ook in de rotsen te zien dat er ooit een zee gelegen heeft, of een heel groot meer. De rood wit blauwe horizontale verkleuringen in de rotsen zie je door het gehele landschap terugkomen. Deze waren overigens ook heel duidelijk te zien in de serie Game of Thrones. Na, tijdens het kijken van deze serie, even gegoogeld te hebben bleek dat ik de verkleuringen toen goed herkend had in de scene van the Dothraki Sea. En ja, het was erg warm, maar met genoeg water goed te doen!

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Was het heet? Ja! Was het de moeite? Meer dan dat!
Na het verlaten van de Bardenas Reales vervolgde ik mijn weg naar het Zuid-Westen. In het plaatsje Tarazona stopte ik even op het plein om wat foto’s te maken van de nog niet zo lang geleden geheel gerestaureerde kathedraal. Opvallend was dat overal in dit stadje, en in de gehele omgeving trouwens, op alle hoge punten ooievaarsnesten met hun bijbehordende bewoners zaten. Helaas op de kathedraal waren ze net uitgevlogen.

Afbeelding

Afbeelding

Ik vervolgde een iets bredere weg richting Soria en bij een tankstation stopte ik om de Strom, ondanks dat deze nog halfvol was, toch maar te voorzien van verse peut. Ook de ketting werd na de rit door de Bardenas voorzien van een nieuw laagje vet. De belangrijkste reden om te stoppen was frisdrank voor mijzelf. Net na Soria stond er een bord met een cameraatje langs de weg en dan is er altijd een mooi utzichtpunt. Ik verliet de weg, en mijn route, via een gravelpad en reed een paar honderd meter tot een parkeerplaats. Hier had ik uitzicht op Monte Volansadero.

Afbeelding

Op het laatste stukje gravelpad hoorde ik echter wat gerammel. Dit kon maar één ding betekenen. Het was duidelijk tijd om mijn ketting te spannen. Alle bagage werd van de Strom gehaald, de achterwielbout werd los gedraaid, borgmoertjes los, de stelboutjes beide een paar slagjes verder uit, borgmoertjes weer vast, achterwiel weer vast en de bagage mocht er weer op en ik kon weer verder.

Afbeelding

Het begon tijdens het rijden nu wel echt heel erg heet te worden en ik was redelijk hongerig. De volgende stop zou Aranda de Duero zijn. De oude woonplaats van mijn lerares Spaans. Dan kon ik in ieder geval tegen haar zeggen dat ik er ooit geweest was. Echter het was zo heet dat ik toch maar in een dorpje ervoor, met een kasteel op de top, genaamd Peñaranda de Duero gestopt ben bij het eerste terrasje dat ik zag wat open was. En dit was ook gelijk het eerste barretje wat open was in de afgelopen uren die ik gereden had. Oftewel stoppen en vragen of ze ook iets te eten hadden. Het meisje achter de bar vertelde me dat ze niets speciaals hadden maar wel een broodje ei met gebakken spek. Dat was natuurlijk helemaal perfect voor mij. Op het terrasje genoot ik van een koude cola en een erg goed smakend broodje. Ondertussen praatte ik wat met enkele locals die maar weinig toeristen gewend waren in deze eigenlijk heel erg mooie streek. Na 4 euro afgerekend te hebben vervolgde ik mijn weg weer.

Afbeelding

In Aranda de Duero moest ik natuurlijk even stoppen voor een foto. Het plaatsje stelde niet echt veel voor maar het was leuk om even gezien te hebben. Het was eigenlijk te heet om door steden heen te rijden want de verkoeling door de rijwind is er dan niet en deze was wel heel erg noodzakelijk.

Afbeelding

Wat volgde waren gelukkig lange uitgestrekte wegen waar het eind niet meer zichtbaar van was met af en toe een dorpje. Tsja en bij sommige dorpjes vraag je jezelf dan toch af of er in het land van de vleesliefhebbers en de bbq’s toch echt alleen maar Vegans wonen.

Afbeelding

Afbeelding

Ook aan deze rit kwam een eind en ik naderde Segovia wat ik als mijn eindbestemming voor vandaag gepland had. De beheerder van Camping El Acueducto was er niet maar de aanwezige tuinman stuurde me naar een mooi rustig plekje. Het waaide wel wat maar ik stond mooi beschut onder wat bomen en vlakbij het sanitair. Na het tentje opgezet te hebben en een frisse douche genomen te hebben kon ik me inschrijven bij de receptie. Gelijk bestelde ik een koude aquarius. Hierna volgde er nog een ijsje en toen ik weer voldoende gehydrateerd was kon ik weer terug naar de tent om daar mijn koffers te legen en mijn pak weer aan te trekken. Ik wilde namelijk de stad Segovia bezoeken en dat kon nog mooi vandaag.
Ik reed naar het centrum en kon eigenlijk geen goede plek vinden om mijn motor te parkeren. Na even navraag gedaan te hebben bij twee motoragenten bleek er op 100 meter lopen van waar ik stond een speciale motorparking te zijn. De Strom werd er geparkeerd, het motorpak en de laarzen gingen in de koffers en het enige wat ik nog had waren mijn helm en mijn camera.

Afbeelding

De belangrijkste reden om Segovia te bezoeken is het 1900 jaar oude aquaduct wat midden door de stad loopt. Een schitterend bouwwerk wat geheel in tact is gebleven. Okay het is ooit wel een keer gesloopt door de Moren (Marokkanen) in 1072, maar in de 15e eeuw is alles weer in ere hersteld.

Afbeelding

Afbeelding

Een andere bezienswaardigheid in het stadje is de kathedraal. Naar binnen gaan mocht alleen met een gids en daar had ik niet echt zin in. Van buiten vond ik ‘m indrukwekkend genoeg.

Afbeelding

Afbeelding

Geheel aan de andere kant van het stadje ligt het Alcázar de Segovia. Het kasteel wat Disney heeft gebruikt als basis voor al zijn kastelen in de diverse pretparken. Dit lag er perfect gerestaureerd bij. Wat je van een afstand niet kon zien was dat het geheel op een rots lag, maar dat er tussen het stadje en het kasteel ook nog een flinke kloof liep waardoor het kasteel geheel afgesloten kon worden van de buitenwereld.

Afbeelding

Afbeelding

Ik wandelde terug via de stadswallen en deed nog twee drankjes op een terrasje. Aangezien ik toch echt wel honger begon te krijgen maar geen zin had in een grote warme maaltijd stopte ik geheel toepasselijk voor de bogen van het aquaduct bij het restaurant met de golden arches. Iets toepasselijkers dan een Ceasar Salad voor het Romeinse aquaduct kon ik me niet bedenken. Maar dat was ook meer omdat ik geen zin had in een kleffe burger. Achteraf had ik dat wel moeten doen want tegenwoordig krijg je overal van dat pispokkekloterige houten bestek bij. En als ik ergens een pleurishekel aan heb is het wel houten bestek langs mijn tong en lippen.

Afbeelding

Ik wandelde weer terug naar de Strom en reed op de terugweg nog even langs de supermarkt om daar wat koude biertjes te halen. Voor mijn tentje nuttigde ik de biertjes en daarna was het tijd om te gaan slapen.

Dag 7 – Vrijdag 15 juli 2022
Ik dacht lekker rustig te kunnen slapen op mijn heerlijk verlaten plekje op de camping maar na een uur of wat geslapen te hebben werd ik wakker van de wind. En niet een klein beetje, mijn hele tent stond te schudden of er een zware onweersbui over kwam maar dan zonder regen en bliksem. Deze had ik even niet zien aankomen dus snel mijn tent uit om de scheerlijntjes die ik wel geplaatst had maar wat aan te spannen en snel terug mijn bedje weer in.

Iets voor 7 was ik, zoals gebruikelijk voor de wekker die ik om 7 uur gezet had, wakker. De wind was gelukkig ook gaan liggen. Alles werd na gedoucht te hebben weer ingepakt, een snelle ontbijtkoek met een kop koffie werden naar binnen gewerkt en ik kon weer onderweg.
Mijn Spaanse lerares had me gezegd, nu ik er toch in de buurt was, ook bij El Escorial te gaan kijken. Een groot kasteel waar alle koningen begraven liggen. Het lag op mijn route dus ik volgde braaf de bordjes. Echter El Escorial bleek naast een kasteel ook een soort van slaapstad van Madrid te zijn welke geheel leeg liep op het moment dat ik er in wilde rijden. Daarnaast waren er in het centrum overal eenrichtingswegen waardoor ik niet bij een uitzichtpunt op het kasteel kon komen. Helaas… Die bewaren we dus mooi voor een eventuele volgende keer.

Mijn volgende stop was El Valle de los Caidos (de vallei der gevallenen). Ik had dit megalomane monument al heel vaak op de Spaanse televisie voorbij zien komen. Oud dictator Francisco Franco lag hier samen met 46.000 slachtoffers van de Spaanse burgeroorlog begraven. Eind 2019 is hij hier weggehaald en overgebracht naar zijn familiegraf. Toen kwam er op de plaats waar al deze slachtoffers begraven liggen ook een eind aan de bedevaart van extreem rechtse aanhangers van Franco welke hier nog prominent schaamteloos met één arm in de lucht aan het zwieren waren. Je kunt het je haast niet voorstellen dat er Duitsers zijn die gemeend in het openbaar met de Hitlergroet over straat gaan in Duitsland, extreem rechts in Spanje doet het nog “gewoon”.

Ik was iets voor 10 bij de ingang van het monument wat pas om 10 uur open ging. Na even gewacht te hebben en de 9 euro entree betaald te hebben reed ik het park in. Wat volgde was een erg mooie weg door een natuurpark met geweldig mooie uitzichten.

Afbeelding

Na een aantal kilometer kwam ik aan bij het monument. Aangezien ik de eerste bezoeker deze dag was parkeerde ik mijn motor recht voor het plein, ook al stond er dat je er niet mocht parkeren, maar ik hield mijn motor toch graag in het zicht.

Het complex bestaat ut een plein gelegen voor een 150 meter hoge rots. Boven op deze rots staat ook nog eens een 150 meter hoog kruis. Aan exact de andere kant een minstens zo groot plein met daarbij een klooster.

Afbeelding

Afbeelding

Ik dacht dat dit het was echter er was een deur om naar binnen te gaan waar wat beveiligers voor stonden. Ik liet de Strom staan en liep naar de ingang en na mijn tas te hebben laten scannen mocht ik doorlopen en kwam uit in de 280 meter lange, 20 meter brede en minstens zo hoge gang. Deze met (replica’s van) Belgische wandtapijten beklede gang leidde naar de kerkruimte waarvan het altaar zich precies onder het kruis op de berg bevond. Grootheidswaanzin zoals alleen de grootste dictators ter wereld dat kunnen. Aangezien ik geheel alleen in deze ruimte rondliep en het hier, in de rots, doodstil was maakte dit echt heel erg veel indruk op me. Foto’s maken was echter verboden. Vandaar even een fotootje van het internet ter illustratie echter dit laat nog absoluut niet zien hoe deze ruimt op je overkomt als je er alleen doorheen loopt.

Afbeelding

Ook tijdens de bouw van dit monument zijn er vele arbeiders verongelukt. Aangezien ik er alleen rondliep besloot een van de beveiligers toch ook maar even te komen kijken. Ik vroeg hem waar Franco gelegen had en hij wees de plek aan waar nu een aantal nieuwere vloertegels lagen. Het gehele gebouw was echter zeer indrukwekkend en dan met name om de geschiedenis, de gedachte dat er zo veel mensen omgekomen zijn door het regime van degene die het monument had laten bouwen.

Stil geworden verliet ik de gang weer en reed met de Strom naar de andere kant van het monument waar een klooster zit wat nog bevolkt wordt door monniken. Na een kiekje met de Strom was het tijd om dit park weer te verlaten.

Afbeelding

Mijn route ging door het drukkere Guadarrama en vervolgens door wat rustigere dorpjes van de provincie Madrid heen. In Manzanares el Real stopte ik even om het kasteel te fotograferen.

Afbeelding

Ik was inmiddels in de rustigere provincie Castilla la Mancha aangekomen. Straten waren verlaten en er was bijna niets geopend om te lunchen. Bij het eerste restaurantje wat open was in het plaatsje Patones stopte ik dus gelijk om te lunchen. Mijn lunch bestond uit zeer lekkere Calamares met aardappelen. Wel gelijk een van de duurste gerechten van de kaart maar na de goedkope Mac van gisteravond had ik even een goede bodem nodig.

Afbeelding

Na deze lunch kon ik weer verder met mijn route. De wegen van dorp naar dorp waren van schitterende kwaliteit. De EU heeft duidelijk ook voor dit gedeelte van Spanje een potje met geld opengetrokken. Het landschap wisselde van bergachtig naar superuitgestrekt en weer terug. Ook in het plaatsje Sigüenza stopte ik even om het kasteel van daar te fotograferen. 200 meter verder was er een tankstation waar ik gelijk mijn Strom maar volgooide en zelf wat koude frisdrank nuttigde.

Afbeelding

Afbeelding

Vanuit La Mancha reed ik de zuidkant van Aragón in. Hier was alles gelijk een stuk bergachtiger. Op een bergtop stopte ik even voor een fotoootje van het uitzicht en van de Strom. Meer zat er niet in omdat een of andere lompe trucker dezelfde parkeerplaats wilde gebruiken en mijn uitzicht geheel blokkeerde.

Afbeelding

Afbeelding

De laatste paar honderd meter naar het 110 inwoners tellende dorpje Cañizar del Olivar was een mooi toetje op de route. Het verbaasde me dat zelfs naar zo’n gehucht als dit er zo’n mooie weg liep.

Eenmaal aangekomen op de camping was het veldje leeg maar ik kon natuurlijk overnachten. In een verhuurde cabin zaten nog 2 andere Spaanse Harley rijders. Na een koude pint zette ik mijn tentje op. Boven mij cirkelden plots een aantal vale gieren. Ik stonk waarschijnlijk dus besloot me na het opzetten van mijn tent maar even af te gaan koelen in het zwembad. Een familie uit Zaragoza die ook bij het zwembad zat vertelde me, onder het genot van een door hun aangeboden biertje, dat het dorpje in de zomer grotendeels bevolkt werd door mensen uit de grotere steden die hier nog een rustig buitenverblijf hadden. Na met hen gezellig een biertje gedaan te hebben kleedde ik me weer om en besloot een rondje te gaan lopen door het dorpje. Er was afgezien van de bar, waar een aantal leden van de familie uit Zaragoza zich inmiddels gesetteld hadden, niets te doen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Na nog gezellig een biertje met hen gedaan te hebben liep ik terug naar de camping en bestelde een portie patatas brava en nog wat gefrituurde calamares. Met een koud biertje had ik hier een goede avondmaaltijd aan. In de verte zag ik over de rotsen een wilde berggeit klauteren.

Afbeelding

Afbeelding

Na de nodige biertjes, welke ik nuttigde tijdens het lezen van mijn boek, was het ook hier op den duur tijd om te gaan slapen.

Dag 8 – Zaterdag 16 juli
Het sanitair op de camping stelde niet veel voor, het was echt oud, er hingen geen gordijnen bij de douches en je kleding moest je buiten de douche ophangen. Ach ik was toch de enige persoon op de camping dus wat maakte het ook uit. Het was een supermooi en rustig plekje,dit was dan even een minpuntje. De tent werd na gedouched te hebben voorlopig voor de laatste keer ingepakt, ik zette een bak koffie en at mijn ontbijtkoekreep en ik was klaar voor vertrek. De beheerder van de camping had nog gevraagd om even een bak koffie te komen drinken in het barretje. Een extra bak uit een goed apparaat gaat er altijd in. Hij wist me te vertellen dat ik het nieuwe sanitair bij het zwembad had moeten nemen. Ach ik was gedouched en weer fris. Ik deed nog even een laatste sanitaire stop in het nieuwe sanitair en dit zag er wel erg netjes uit.
Via schitterende wegen kwam ik uit bij het Embalsa de Calanda. Al snel zag ik groepen motorrijders rijden die ook op de bochtjes rondom dit felblauwe stuwmeer afgekomen waren. Net voor de tunnel bij de dam stopte ik even om een foto te maken.

Afbeelding

Bij het inrijden van Calanda stuurde mijn GPS me een minder goed weggetje in. Het was weliswaar verhard maar echt goed was het niet. Wel reed ik supermooi door de olijfboomgaarden door. Aangekomen in Alcñiz was de weg die ik volgens mijn GPS in moest afgesloten. Dat werd dus uitzoomen op de Garmin en een rondje om en door het stadje heen om vervolgens weer uit te komen op de bredere weg richting Caspe. Het landschap was dor en droog en had veel weg van de Bardenas Reales echter nu wel gewoon met een mooie asfaltweg.

Na Caspe liep de weg langs het Embalse de Mequinenza, ook een stuwmeer richting Fayon. Hier begon de vegetatie weer en hier waren nog niet zo lang geleden bosbranden geweest. Bomen in de berm waren zwartgeblakerd en op de grond was nu alleen maar meer zichtbaar hoeveel zooi er in de loop der jaren in de bermen gedumpt is.

Afbeelding

De weg vervolgde zich via erg leuke doordraaiers naar Fayon. Even een fotootje van het uitzicht en daarna werd de Strom weer volgegooid.

Afbeelding

Afbeelding

Na Fayon begon de pret, bochten, bochten en nog eens bochten. Deze TV-7411 was haast bochtiger dan de GI-682. Echter met een graad of 40 vol in de zon had ik liever wegen waar ik iets meer op kon doorrijden. Aangekomen bij de stuwdam werden de wegen weer wat rechter en ik dacht het ergste gehad te hebben qua bochten.

Wat er na deze weg volgde was haast onbeschrijfelijk. De T702 had zo veel bochtjes en zo dicht op elkaar. Niet echt een weg voor de Strom en zeker niet met deze hitte. Mijn Garmin stuurde mij het dorpje La Vilella Baixa in. Ik had nog de hoop hier een restaurantje te vinden maar deze hoop had ik snel opgegeven. Het dorpje was zo goed als uitgestorven en de straatjes gingen megastijl omlaag. In de UK heb ik ooit de Hardknott pass gereden van 30% welke best indruk op mij gemaakt had. Deze straatjes waren smaller en stijler. Ze gingen niet alleen stijl omlaag, ook liep de weg nog eens horizontaal schuin. Ik moest keren echter er was nul mogelijkheid. De Strom achteruit duwen was geen optie. Spelend met de achterrem kwam ik op een punt waar ik echt niet verder durfde. Mijn Garmin stuurde me hier een straatje in waar een auto geparkeerd stond en waar ik niet langs kon. Ik kon de Strom hier gelukkig op z’n zijstandaard zetten om even achter de auto te kijken. Als ik de koffers er af zou halen zou ik er misschien langs kunnen. Achter de auto kwam ik uit in alleen maar een grote puinhoop welke meer weg had van een open riool welke niet te bereiden was. Zeker niet met de zware nukkige Strom. Dat werd dus omkeren. Na een flink aantal keer steken op een redelijk schuin stuk stond de Strom weer met zijn neus de goede kant uit. Nu moest ik echter via de smalle straatjes omhoog zien te komen.

Hier rechts stond ik (en voor die deur stond een auto) en hier zou ik door moeten rijden: https://goo.gl/maps/t5mjbc719Dzw2LJNA
Na veel gestuntel was ik weer boven en kon mijn weg weer vervolgen. Wat volgde was een bochtige weg waar geen eind aan leek te komen. In Alforja was daar dan eindelijk een barretje. Ik bestelde en tosti en een koude cola. Nadat deze er in zaten nog een Calippo voor de suikers en ik kon weer door…. Dacht ik…

Ik stak de sleutel in de Strom, draaide deze om, drukte op de startknop en wilde wegrijden. Tot mijn verbazing liep de motor gewoon terwijl de kilometertellen, toerenteller en alle verlichting geheel niets deden. Mijn gehele dashboard was dood. Om hier nou te blijven staan daar had ik ook niets aan. Ik wilde naar mijn vriendin toe en dat was nog een goede 200 kilometer rijden. Ik besloot het er maar op te wagen en te gaan rijden. Dan maar zonder verlichting en richtingaanwijzers. De snelheid moest ik maar van mijn Garmin aflezen. Echter na een paar kilometer gereden te hebben sprong alles weer aan. En uit… en na een tijdje weer aan… en uit… Echter daarna bleef alles netjes zoals het hoorde te zijn. Ik was er absoluut niet gerust op dus in de buurt van Reus stopte ik de GPS route en volgde de bordjes naar de AP-7. Dit is de snelweg welke met een grote boog om de drukte van Barcelona heen gaat, zodat ik niet de Ronda de Dal of Litural hoefde te nemen. Ter hoogte van Tarragona stopte ik nog een keer bij een tankstation om er voor te zorgen dat de Strom afgetankt was. Ik dronk nog snel een fles sportdrank en vervolgde de weg. Natuurlijk deed nu ook niets het meer, de Strom liep dus gebarend en handenwijzend voegde ik in op de snelweg. Ach, oldtimers hebben ook geen richtingaanwijzers dus het moest maar even zo. Na een aantal kilometer schoot alles weer aan en ik vervolgde mijn weg tot aan Lloret waar ik de Strom netjes in de garage kon parkeren.

Dag 9 t/m 17 - Zondag 17 juli t/m Maandag 25 juli
In deze periode verbleef k bij mijn vriendin in het vakantiehuis in Lloret de Mar. De Strom stond in de garage zodat ik eens rustig uit kon zoeken wat er aan de hand was. Aangezien ik aan een massaprobleem dacht werd de linker zijkap verwijdert waar de grote stekker onder zit. Deze had ik de vorige keer dat ik hier een probleem mee had extra ingepakt met de binnenband van een fiets. Deze bescherming was echter al geheel verweerd en open gesprongen. Het euvel dacht ik snel gevonden te hebben want er zat weer corrosie op de massakabel in deze stekker.

Afbeelding

Een beetje inspuiten met contactspray moest voldoende zijn… na even inweken, schoonmaken, nog een keer inweken ging de boel weer in elkaar… echter weer niets… Ik checkte wat andere stekkers, de zekeringen en probeerde het nog eens… weer niets… De grote stekker nogmaals los… laten luchten en weer in elkaar en ik had plots leven in het dashboard. Ik was gewoon te ongeduldig geweest met de werking van de contactspray dus.
Alles werkte bij het omdraaien van het contactslot maar starten ho maar…


Klik hier om dit filmpje op YouTube te kijken


Na diverse hulplijnen gebeld te hebben die er ook niet uitkwamen besloot ik de ANWB maar te bellen. Normaal zou ik net zo lang doorzoeken en doormeten tot ik het probleem gevonden zou hebben, echter hier had ik de middelen niet ter plaatse en een week later zou ik weer onderweg moeten zijn.

In Frankrijk had ik er goede ervaring mee dat de ANWB in toeristische gebieden een monteur langs zou sturen die de boel doormeet. Helaas, ook al is Lloret de Mar nog no toeristisch, het enige wat men hier blijkt te doen is afslepen. Ik stelde voor de motor dan op maandagmorgen af te laten slepen en naar een motorzaak in het dorp te laten brengen zodat men deze daar na kon kijken en als men het probleem op kon lossen ik mijn vakantie gewoon voort kon zetten. Men (de ANWB) vond dat een goed idee en zou het doorgeven aan het sleepbedrijf dat ze pas maandagochtend hoefden te komen. Op zondag zijn namelijk alle motorzaken dicht. Echter 2 uur later stond het sleepbedrijf op de stoep. Na uitgelegd te hebben aan de grues (zo heet zo’n sleepbedrijf in het Catalaans) dat de motor naar een motorzaak moest en niet op transport naar Nederland snapten ze dat ze morgenochtend terug moesten komen.

Op maandagmorgen belde mijn vriendin, zij is Spaanse dus haar Spaans is een heel stuk beter dan het mijne, met de motorzaak in Lloret waar ik vaker kwam. Ze hadden vandaag en morgen geen tijd maar konden er woensdag naar kijken. Ik zou nog een dikke week blijven dus dat was een goede optie. De grues stond zoals afgesproken om half 10 op de stoep en de Strom werd naar Moto Tibau gebracht.

Afbeelding
Zo’n anderhalf uur na het afzetten van de motor bij Moto Tibau belde de ANWB me op dat ze alle motorzaken in de omgeving afgebeld hadden en dat er geen enkele motorzaak was die tijd had om mijn motor na te kijken. Ik vertelde ze dat ik dat heel vreemd vond omdat de motor al bij een motorzaak stond en deze stond ook op de lijst van zaken die zij gebeld hadden. Dat men niet à la minute tijd had werd dus door de ANWB geïnterpreteerd als geen tijd.

’s Avonds werd ik nogmaals door de ANWB gebeld met de vraag hoe alles ging, of ik ter plekke vervangend vervoer nodig had, anders vervangend vervoer, een auto, of als ik zelf een motor kon vinden tot 100 euro per dag naar huis? Ik was immers overal voor verzekerd dus ik moest het maar laten weten.

Na op woensdag en donderdag gebeld te hebben met de motorzaak die druk bezig waren geweest met het onderzoek, èn niets hadden kunnen vinden, zag ik mezelf al in een auto naar huis rijden. Men zag wel dat er foutmeldingen zijn geweest in het verleden maar deze waren allemaal opgelost. Op een gegeven moment moet je de hoop opgeven. Ik zag de rekening bij de motorzaak in mijn gedachten al honderden euro’s oplopen. Op vrijdagochtend besloten we dus maar de motorzaak te bellen en te zeggen dat ze maar moesten stoppen en de Strom maar weer in elkaar te steken. Ik zou de ANWB bellen om de motor naar huis, in Nederland, te vervoeren en zelf maar aanspraak maken op vervangend vervoer.

Mijn gesprek wat volgde Christiaan van de ANWB (onthoud deze naam, als je hem aan de lijn krijgt hang op en bel terug tot je een collega aan de lijn krijgt) ging lijnrecht in tegen alle andere gesprekken welke ik eerder gehad heb met de ANWB. Ik zou geen vervangende auto èn al helemaal geen motor kunnen krijgen. Dit ondanks dat ik hetzelfde betaalde als een gezin met tig kinderen èn een caravan die naar huis getrokken zou moeten worden. Alles wat in eerdere gesprekken beloofd is werd door deze lul ontkracht met als reden dat ik geen bewijs had dat dit aan mij is toegezegd en dat ik maar even moest melden wie wat wanneer hoe laat gezegd zou hebben tegen mij. Ik mocht een vliegticket tot 250 euro gaan zoeken om thuis te komen. Dat ik 2 zware Traxx koffers, een bagagerol een tanktas een motorpak èn helm bij me zou hebben zou in de ogen van deze lul geen probleemmoeten zijn. Enig inlevingsvermogen zat er totaal niet in. Ik besloot het wellus-nietus gesprek na ruim een half uur maar te beëindigen en snel even te gaan zoeken naar tickets. Deze waren in het hoogseizoen natuurlijk niet te krijgen zo last minute onder die prijs èn al helemaal niet met extra in te checken bagage.

Ik was zo over de zeik van het gesprek met deze Christiaan van de ANWB dat ik gelijk besloot een klacht in te dienen. Na een tijdje in de wacht te hebben gestaan werd ik eindelijk geholpen. Ik werd door een fatsoenlijke dame weer te woord gestaan die mijn probleem wel begreep. Echter mijn telefoon begon te bliepen en er kwamen tijdens het gesprek berichten binnen en mijn vriendin, die beneden in het dorp bij haar moeder was, belde me. Ik keek snel in het appje dat ze stuurde en Moto Tibau had gebeld dat ze de Strom in elkaar hadden gestoken en hij het weer deed. Ik vertelde dit aan de dame van de ANWB maar dat ze nog even niets moesten stopzetten qua hulpvraag. Eerst zien en dan geloven.
Helemaal vrolijk reden we naar Moto Tibau waar mijn Strom al voor de deur stond te wachten. Men wist niet wat het geweest was maar men had het vermoeden dat het de valsensor was geweest die verkeerd geschoten was. Na 150 euro te hebben afgerekend, wat mij heel erg meeviel gezien al het onderzoek wat ze gedaan hadden, kon ik een testrit gaan maken. Ondanks de hitte was er maar 1 weg waar ik dat kon en wilde doen: De GI-682 tussen Tossa en St-Feliu.

Het is vanuit deze kant altijd even een gedoe om Lloret uit te komen maar eenmaal het casino gepasseerd begonnen de leuke bochtjes richting Tossa. Dit stukje is een opwarmertje voor wat komen gaat. De Strom deed het weer heerlijk maar ik had het warm. Diverse keren stopte ik tussen Tossa en St. Feliu (370 bochten in 17 kilometer en mooi uitzichten over zee) om even een slok water te nemen uit het flesje in mijn tanktas. Mijn camera had ik niet meegenomen dus ik moest het maar doen met mijn telefoon.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Na genoten te hebben van deze bochtige weg leek het mij slimmer om vanuit St. Feliu een snellere weg terug te pakken naar Lloret. Weliswaar een omweg maar zo kon ik de Strom ook even op hogere snelheden testen. Ik reed naar de AP-7 en zo naar Vidreres. Vanuit Vidreres weer naar Lloret waar ik bij de Repsol de Strom volgooide en snel een koude cola naar binnen gooide. Het was immers bloedheet. Helemaal happy dat de Strom het weer deed zette ik deze in de garage zodat deze weer klaar stond om over een paar dagen mee te vertrekken.


Dag 18 – Dinsdag 26 juli
De Strom had ik de avond van te voren al geheel volgehangen. Alleen een paar kleine spulletjes hoefden in de koffers gestopt te worden voor ik na mijn vriendin gedag gezegd te hebben de garage verliet. Als volgende stop had ik Le Camping Moto in Montclar-sur-Gervanne gepland staan. De route door de Haute-Languedoc kende ik nu inmiddels wel en ik had geen zin in de kleine weggetjes daar waar je overheen geblazen werd door de harde rukwinden die daar zijn. Oftewel de weg volgen tot Vidreres en daar richting de AP-7 om zo naar Frankrijk te rijden.

Net voor Figueres kwam ik er achter dat ik mijn Camelbag vergeten was. Jammer maar helaas, die zou wel met de auto naar huis komen. Ik had geen zin om 100 kilometer terug te rijden en dan nog eens 100 kilometer om te komen waar ik nu uiteindelijk al was.

Na al een tijdje in Frankrijk gereden te hebben stopte ik bij een tankstation om de Strom vol te gooien en om zelf wat te drinken te kopen. Wat me op viel is dat men duidelijk een strijd tegen suikerhoudende dranken aan het voeren waren. Er was geen aquarius of andere sportdrank te krijgen bij dit tankstation dus ik ging maar voor een cola. In Spanje was het overigens al zo erg dat normale cola 15 cent duurder is bij de Mac dan een slecht smakende Cola Zero. Ik kocht er een Flan bij zodat ik ook nog iets te eten had, heel veel meer verkocht men er niet wat er smakelijk uit zag.

Ik vervolgde mijn weg over de saaie snelweg en moest goed uitkijken voor plotselinge rukwinden die me af en toe flink te pakken namen. In de verte zag ik grote rookwolken afkomstig van bosbranden in de Cevennen. Toen de weg van noordoostelijke richting afboog naar het noorden hing de rook van de branden van tientallen kilometers verder ook echt over de snelweg heen. Niet zo dat het hinder vormde maar het rook wel flink naar een grote barbecue. In de buurt van Orange verliet ik de snelweg om eindelijk lekker binnendoor door de Drôme te kunnen rijden. In het plaatsje Tulette stopte ik bij het eerste restaurantje wat ik zag dat open was om te lunchen. Ik had tijd zat dus het werd gewoon de Plat du jour met vooraf een salade met paté. De vraag of ik er brood bij wilde werd natuurlijk met een volmondig JA beantwoord. De paté, en er is geen betere paté dan de verse franse paté, ging lekker op het brood en de sla was ook zo weggewerkt. Natuurlijk lag er een augurkje bij want dat hoort bij paté.

Afbeelding

Wat volgde was een flink bord met bonen, een hele berg stukjes kippenvlees èn gebakken aardappels. Ook dit ging er gedeeltelijk goed in. Het was zelfs voor mij vee
l te veel. Als toetje nog een chocolademousse, welke ik natuurlijk niet kon laten staan, en ik kon mijn weg naar het noorden weer vervolgen.
De wegen door de Drôme vind ik altijd schitterend om te rijden. Ook al is de lavendel al geplukt, nog steeds hangt de geur over het gehele landschap. Af en toe is het even uitkijken omdat er wat grind ligt maar over het algemeen zijn de wegen perfect.
Net voor het plaatsje Saou had ik een alternatief stukje in mijn route geplakt. Mooi over smalle weggetjes heen en het zou uitkomen in het Forêt de Saou.

Afbeelding

Na het verharde stuk werd de weg zoals ik al verwacht had onverhard. Echter het was wel heel erg mul aan het worden en om dit te doen met de eigenlijk veel te zware Strom was misschien niet zo slim. Op het punt waar de weg overging in een stuk vaste rots waar ik overheen moest rijden stopte ik maar om even te kijken wat er achter deze rots zou liggen. Dit bleek dus een nog mullere bende te zijn. Omdraaien was de enige verstandige optie. Onbeladen zou dit geen probleem geweest zijn, nu waagde ik het er maar niet op.

Afbeelding

Op gevoel reed ik naar Saou om vandaar door het Forêt de Saou naar Aouste-sur-Sye te rijden. In Aouste was de weg echter afgesloten dus ik nam de bredere weg, even lekker doortrekken tot dubbele toegestane snelheid, maar tot aan de afslag Mirabel om zo naar Montclar-sur-Gervanne te rijden.
Le Camping Moto heet tegenwoordig La Vaugelette en is niet meer een volledige motorcamping. Bij binnenkomst kreeg ik nog wel gewoon gelijk een biertje en werd door de nieuwe eigenaren al gelijk herkend omdat ze me op facebook al enkele keren voorbij hadden zien komen. De plekjes voor motorrijders waren tegenwoordig aan de overkant van de brug en zo stond ik op hetzelfde plekje waar ik in 2005 stond toen ik voor het eerst deze camping aandeed.

Afbeelding

Afbeelding

Dat het geen volledige motorcamping meer was mocht de pret niet drukken. Doordat de vorige eigenaren vertrokken waren kwamen er nu weer een hoop mensen terug naar de camping die door die vorige eigenaar een aantal jaar niet waren gekomen. Zo zie je maar wat een eigenaar met een camping kan doen.

Wat wel verandert was dat was de keuken. Er stond nu een echte Franse kok. En ja, hier werd ik blij van. Lekkere Franse gerechten, een keer wat anders dan de standaard campinghap!

Afbeelding

Het was zoals gebruikelijk nog lang gezellig buiten bij de bar. Teruglopend naar mijn tentje keek ik omhoog en zag sinds lange tijd de Melkweg weer helder over de hemel lopen. Mijn tentje sliep weer super.

Dag 19 - Woensdag 27 juli
Rustig wakker worden, douchen, bakkie koffie en een koekreep voor de tent. Vandaag wilde ik een klein rondje gaan rijden in de Vercors. Hier rij ik bijna jaarlijks een rondje aangezien ik dit het mooiste stukje van Frankrijk vind. Ik stopte een flesje water, mijn zakmes en een blikje paté in mijn tas voor onderweg en verliet zonder bagage de camping.

In Mirabel stopte ik bij de bakker om een stokbroodje te kopen en iets later bij het campingwinkeltje van de scottelbraai-caravan-gezinnetjes-die-glijbanen-en-animatieteams-willen-camping nog voor een banaan.

Mijn dagteller stod bij binnenkomst van de camping al op 260 kilometer. Die zou ik misschien wel halen maar ik liep toch liever het risico niet. In het verleden zou ik naar Crest terug gereden zijn om te tanken maar sinds een tijdje zit er halverwege de weg naar Die ook een heel klein pompje. Daar gooide ik de Strom vol zodat ik vandaag mijn toertje probleemloos kon maken.

In Die nam ik de afslag naar de Col de Rousset. Hoe vaak ik deze pas ook rijdt, iedere keer is het weer een feestje, mooi haakse bochten, slingers, hairpins, stukken waar je even lekker door kunt trekken en dat op pas vernieuwd asfalt. Boven aangekomen is het altijd even stoppen bij de tunnel om van het uitzicht wat ik al vele tientallen keren gezien heb te genieten.

Afbeelding

Na de Col de Rousset reed ik via Saint-Agnan-en-Vercors en La Chapelle-en-Vercors richting Villard-de-Lans. Net voor Villard-de-Lans was ik aangekomen in de Gorges de la Bourne waar ik op de driesprong linksaf sloeg richting Rencurel.

Afbeelding

Ik vervolgde de Gorges de laBourne langs Rencurel richting Pont-en-Royans. Op een punt in de Gorges de la Bourne waar in het verleden een heel smal balkonweggetje liep was nu een tunnel aangebracht. Op het oude balkonweggetje, wat half afgezet was met een hekje, was een geheel nieuw uitzichtpunt aangebracht recht boven de Gorges de la Bourne.

Afbeelding

Afbeelding

Via Villard-de-Lans reed ik naar St.Jean-en-Royans waar ik even stopte om daar op een bankje mijn meegenomen stokbrood met paté te verorberen. Na St.Jean-en-Royans vlgde ik de bordjes naar de Combe Laval. Een van de mooiste balkonwegen van de Vercors. Ook hier was ik al diverse malen geweest maar het blijft indrukwekkend. Nu was wel duidelijk te zien dat de muurtjes aan de zijkant toch maar iets opgehoogd waren en dat er stukken asfalt verbreed waren waar dat mogelijk was.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Na de Combe Laval volgde de Col de la Machine waar ik eigenlijk al gelijk bovenop stond. Door het Forêt de Lente reed ik naar de Col de la Bataille om ook hier even van het uitzicht te genieten.

Afbeelding

Na Léoncel vervolgde ik mijn weg via de Col de Bacchus terug naar de camping. Het was precies klokslag 3 uur toen ik op de camping aan kwam. De bar op de camping was tussen 11 en 3 gesloten dus ik was strak op tijd terug voor een eerste koude pint.

Ook deze avond werd er weer lekker gegeten op de camping. De BBQ was al vroeg aangestoken om kippen op te grillen welke heerlijk smaakte!

Afbeelding

De biertjes en de gezelligheid die volgden waren weer ouderwets!

Dag 20 – Donderdag 28 juli
Vandaag had ik echt nog een laatste rustdag ingepland. Ik reed even naar Crest om daar bij de Intermarché wat boodschapjes te kopen voor de lunch en gooide bij het tankstation daar de Strom vol. Rondom de camping liggen een aantal weilanden. De gewassen die hier op staan variëren altijd. Er is altijd wel een veld waar men knoflook op verbouwd heeft en daar liggen dan nog tussen de resten behoorlijk wat bollen voor het oprapen. Deze restanten zijn al zo vele malen beter dan de Chinese rommel die supermarken als Jumbo en AH in de schappen hebben liggen. Sowieso kan ik met mijn verstand niet bij dat supermarkten dit uit China halen terwijl er vele malen betere kwaliteit te halen is uit landen die veel dichterbij liggen. Na even over het veld gewandeld te hebben had ik al snel een flinke tas vol om mee naar huis te nemen. Op de foto slechts een gedeelte ervan.

Afbeelding

Verder was het voornamelijk luieren rondom de tent, boekje lezen en biertjes drinken. Ook deze avond was het weer erg gezellig maar ik besloot op tijd naar bed te gaan in verband met de etappe van de volgende dag. Echter in slaap vallen lukte niet want voor mijn idee moest ik wel 100 keer pissen. Pas na tweeën besloot mijn blaas ook echt leeg te zijn.
http://www.motorvision.nl
I love the smell of burning rubber in the morning
Gebruikersavatar
PDvD
DL1000 berijder
Berichten: 1476
Lid geworden op: wo 25-11-2009, 14:35
Mijn motor is een: Suzuki DL 1000 V-Strom
Woonplaats: Oosterhout (NB)
Contacteer:

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door PDvD »

En aangezien mijn bericht te lang was geworden...

Dag 21 – Vrijdag 29 juli
Alles werd weer ingepakt, de ontbijtkoek werd met een banaan die ik nog over had van de boodschappen de dag ervoor weggespoeld met een bak koffie en een slok appelsap. Ik kon na de camping afgerekend te hebben weer gaan rijden. Met een goed gevoel, dat mijn favoriete camping weer in leven was in plaats van op sterven na dood zoals dit bij de vorige eigenaren het geval was, verliet ik de camping de Vercors in. Deze keer ging ik echter na Plan de Baix linksaf de Col de Limouches op. Wat een heerlijke Col was dit zeg. Zeker het stuk omlaag was super. Jammer alleen dat er van die schijtwielrenners reden die downhill in mijn achterwiel gingen hangen. Rot op en hou afstand, ik wil niet harder, het is hier geen race wie het hardste gaat verrekte idioot. 80 was hard zat op zulk soort weggetjes, dat er van dit soort suïcidale mafklappers rondrijden zonder enige bescherming verbaast me iedere keer weer.

Na de mooie afdaling zag ik dat het in de verte regende. Ik hoopte er omheen te gaan rijden. Helaas bleek dit niet zo te zijn. Eerst ging het zachtjes maar op den duur stond het witte schuim op de spekgladde weg. Ik stopte om mijn regenoverall aan te trekken en had eigenlijk helemaal geen zin meer om in de regen te rijden op dit soort wegen. De zin om nog een avond de tent op te zetten was ook weg, ondanks dat het verderop weer droog zou worden. De GPS werd ingesteld op Huis! Niet veel later reed ik nog steeds in de regen de Péage op. Nog 890 kilometer te gaan met een aankomsttijd van 19.30. Knop om en doorrijden, ik wilde naar huis.

Bij het eerste tankstation aan de snelweg had ik al gelijk mot. Het was er natuurlijk superdruk en een paar idioten hadden de verkeerde afslag genomen en waren bij de vrachtwagens beland… en dachten zo even snel voor te kunnen dringen. Helaas niet bij mij. Eenmaal aangekomen bij de pomp waren er 2 achter elkaar vrij. Mijn voorganger, een of andere Nederlandse sjappie nam de achterste pomp waardoor de voorste ongebruikt bleef terwijl er flinke rijen wachtenden stonden. Ik kon er met mijn motor makkelijk omheen, een auto was dit niet gelukt, dus ik pakte de voorste pomp. Deze bleek mijn passen niet te slikken. Dus ik naar binnen om te zeggen dat de pomp het niet deed en of ze deze aan wilden zetten. Nee, ik moest eerst betalen. Ik dus terug naar mijn motor waar de sjappie al begon te roepen dat hij er langs wilde en dat ik aan de kant moest voor hem. Hij wachtte maar lekker was mijn antwoord. Hij kon er met zijn deuzige Aygo overigens prima langs maar hij had zelf het gevoel in een dikke S klasse te rijden ofzo. Toen ik terugkwam, na binnen vooraf betaald te hebben (idioot Frans systeem), was hij inderdaad gewoon langs mijn motor gereden.

Wat volgde waren nog vele snelwegkilometers. Bij een volgende tankstop waagde ik het erop een broodje te kopen in zo’n driehoekverpakking. Zelden zo iets droogs op. Gadverdamme, dit was echt de aller aller allerlaatste keer dat ik me hier aan gewaagd had. Nog een snelle check van de Strom en inderdaad, wat ik al dacht, de ketting stond inmiddels weer veel te slap. Deze werd onder toeziend oog van een paar bakvisjes netjes aangespannen en ik kon mijn weg weer vervolgen.

Eenmaal op de snelweg werd er door de bakvisjes vriendelijk naar mij gezwaaid… Okay het zal wel… Mijn laatste tankstop was bij Woinic. Ook hier was het weer druk maar ik had gewoon peut nodig. Nog een snelle foto bij het varken en ik kon mijn laatste etappe naar huis uitrijden.

Afbeelding

En ja ik was weer blij om na een dikke 4700 kilometer weer thuis te zijn waar mijn katten al voor het raam op me zaten te wachten. De Strom had het gehaald. Op naar de volgende trip!
http://www.motorvision.nl
I love the smell of burning rubber in the morning
TT-Strom
EX- V-Strom berijder
Berichten: 1247
Lid geworden op: vr 07-12-2007, 20:32
Mijn motor is een: BMW R1200GS Adventure
Woonplaats: Assen

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door TT-Strom »

Gaaf verhaal en mooie reis man!

Denk er zelf ook over zoiets te gaan doen ergens volgend jaar.

Mooi geschreven en leuk te lezen, ook door de gave foto's!

Dank :-)
Wie altijd met beide benen op de grond staat, komt nooit een stap verder.
Gebruikersavatar
MAMOM
Berichten: 50
Lid geworden op: za 22-07-2017, 18:49
Mijn motor is een: Suzuki V-Strom DL 650 2009

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door MAMOM »

Wow, wat een verhaal en wat een reis. Erg leuk om te lezen. :duim:
Gebruikersavatar
Calimero
DL650 berijder
Berichten: 1509
Lid geworden op: za 12-07-2014, 22:51
Mijn motor is een: Suzuki V-Strom DL 650 L3 (2013)
Woonplaats: Den Haag

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door Calimero »

Een reis met letterlijk en figuurlijk zijn ups en downs. Gelukkig waren de ups in de meerderheid :D

Je hebt er weer een fantastisch reisverslag van gemaakt met mooie foto's :duim:
Groeten,
Adri
Gebruikersavatar
Arthur Mol
Berichten: 64
Lid geworden op: zo 03-10-2021, 12:57
Mijn motor is een: V-Strom DL650 Black Rhino 2007
Woonplaats: Den Bommel

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door Arthur Mol »

Mooi verslag zeg! Een plezier om te lezen. Complimenten en respect! :duim:
Gebruikersavatar
PDvD
DL1000 berijder
Berichten: 1476
Lid geworden op: wo 25-11-2009, 14:35
Mijn motor is een: Suzuki DL 1000 V-Strom
Woonplaats: Oosterhout (NB)
Contacteer:

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door PDvD »

Thnx voor de reacties!
http://www.motorvision.nl
I love the smell of burning rubber in the morning
Gebruikersavatar
Eikie
EX- V-Strom berijder
Berichten: 7817
Lid geworden op: zo 25-11-2012, 23:12
Mijn motor is een: Honda CRF1000A dè Africa Twin
Woonplaats: Oud Beijerland

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door Eikie »

Heerlijk om te lezen Pim. Was weer een heel avontuur.
Groeten, René
It was only when I bought a motorbike that I found out that adrenaline is brown.
V-Strom 2011 DL650A GS Honda CRF1000A dè Africa Twin
Margon
Berichten: 1052
Lid geworden op: zo 16-08-2009, 23:01
Mijn motor is een: Suzuki V-Strom L5 650xta Grijs
Woonplaats: s`Gravendeel

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door Margon »

Thanks voor het delen was een mooie reis... :duim:
:-)}650 K7 / L13 / L14/ L15 650 2018 xta geel
Gebruikersavatar
RedStrom
DL650 berijder
Berichten: 4862
Lid geworden op: di 22-06-2010, 23:19
Mijn motor is een: DL650 en Tenere 700

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door RedStrom »

Je hebt van die vaste dingen. Oud en Nieuw, Kerst, Pasen, en een reisverslag van Pim. :duim:

Geweldig weer. Krijg zin om dezelfde reis te doen.
Dank je.
Eerst rijden, dan oordelen. :-)}
DL650 2006 (2010-2015), DL1000 2014 (2015-2021), Tenere 700 2021 (2022-...)
+ DL650 2011 (2023-...)
Gebruikersavatar
Frank
V-Strom 1050 berijder
Berichten: 4211
Lid geworden op: di 01-07-2008, 15:03
Mijn motor is een: Suzuki V-Strom 1050DE M3 (2023)
Woonplaats: Hengelo (OV)
Contacteer:

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door Frank »

Ik had het al op Facebook gevolgd, maar toch leuk om te lezen.

Ik zou dezelfde trip wel willen maken, maar dan zonder tentje, zonder McDonald's en zonder pech! ;-)
Groetjes,
Frank
Suzuki V-Strom DL1000 2008 K8 | Suzuki DL1000 2014 L4 | Suzuki V-Strom 1000 2017 L8 | Suzuki V-STROM 1050XT 2020 M0
Suzuki V-STROM 1050DE 2023 M3 | Adventure Pack | Garmin Zumo XT | Viofo MT1 Dashcam | Dunlop TRAILMAX MIXTOUR |
Gebruikersavatar
Stroompje
Forum-moderator - DL1000 berijder
Berichten: 5094
Lid geworden op: vr 27-08-2004, 14:37
Mijn motor is een: Suzuki V-Strom 1050 XT (M1-2021)
Woonplaats: Lunteren.

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door Stroompje »

Nogmaals een mooi verslag met bekende en onbekende plaatsnamen........... :duim:
Jaloers gevolgd..... en zo toch weer ff op motorreis geweest. :mrgreen: :-)} :!:
Greetings, Heleen. :arrow: Smiling all the way :-)}
Gebruikersavatar
PDvD
DL1000 berijder
Berichten: 1476
Lid geworden op: wo 25-11-2009, 14:35
Mijn motor is een: Suzuki DL 1000 V-Strom
Woonplaats: Oosterhout (NB)
Contacteer:

Re: Zomer 2022: Een hete rit door Frankrijk en Spanje

Bericht door PDvD »

Frank schreef: zo 21-08-2022, 18:58 Ik had het al op Facebook gevolgd, maar toch leuk om te lezen.

Ik zou dezelfde trip wel willen maken, maar dan zonder tentje, zonder McDonald's en zonder pech! ;-)
je weet hoe je me kunt bereiken... dan kan ik je de gps files sturen ;) Nu alleen nog de vakantiedagen achtereen opnemen ;)
http://www.motorvision.nl
I love the smell of burning rubber in the morning
Plaats reactie