Tour de France 2015: Encore une fois

Plaats hier uw reisverslagen...
Plaats reactie
Gebruikersavatar
PDvD
DL1000 berijder
Berichten: 1476
Lid geworden op: wo 25-11-2009, 14:35
Mijn motor is een: Suzuki DL 1000 V-Strom
Woonplaats: Oosterhout (NB)
Contacteer:

Tour de France 2015: Encore une fois

Bericht door PDvD »

Voor ik vertrok had ik een waarschijnlijk heel erg mooie route gemaakt. Een paar voor mij nieuwe pasjes in Frankrijk en door de binnenlanden van Spanje heen. Ik zou uitkomen in de Loire waar ik een week met mijn vriendin door zou brengen die daar al zou zijn. Echter alles liep net iets anders dan gepland.

Zaterdag 18 juli 2015 – Puberale Vlaamse bikers
Zoals gepland zat ik redelijk vroeg op mijn geheel vol bepakte Strom. De gehele campeeruitrusting hing weer aan de motor. Dit is in mijn geval een tanktas voor mijn camera’s en wat papierwerk, zijkoffers voor kleding, boeken en toiletartikelen, een grote bagagerol voor mijn campeermeuk en als laatste de tas, van mijn werk, die niet open zou mogen. Deze laatste bevat in mijn geval dus mijn regenpak, thermo- / regenvoering, WD40, Ducktape en remreiniger .

Het eerste gedeelte van de route zou een saai stuk snelweg zijn. Normaal gezien ben ik echt tegen snelweg rijden. Echter het gebied waar ik woon is nou niet echt bepaald leuk om te rijden. Al helemaal niet als je een behoorlijke afstand af wilt leggen op een eerste vakantiedag. Er zat dus niets anders op dan de eerste 170 kilometer snelweg te doen tot aan Namur. Eenmaal van de snelweg af zat ik gelijk in een mooi stuk van de Ardennen en reed via Dinant via de Maas omlaag tot aan de Semois. Dit grensgebied tussen Frankrijk en België vind ik persoonlijk een van de mooiste stukjes van de Ardennen. Het asfalt is er redelijk okay, de bochten goed overzichtelijk en het is er erg rustig op de wegen.

Afbeelding

Na de lunch, een stokbroodje verse Filet Américain zoals ze dat alleen in België kunnen maken, vervolgde ik mijn weg langs de Maas omlaag richting Verdun. Bij het plaatsje “Brabant sur Meuse” moest ik als Brabander zijnde natuurlijk even een fotootje maken. Niet veel verder begon mijn motor weer eens te rammelen. Het nieuwe tussenstukje van mijn kettingkast was weer eens doormidden gebroken. Ik kon dus weer aan de slag met tie-raps om de boel te herstellen. Een kwartiertje later zat de boel weer vast en was al het gereedschap weer opgeborgen onder mijn zadel.

Afbeelding

Afbeelding

De weg die ik volgde schoot lekker op. In Domrémy-la-Pucelle stopte ik even bij het geboortehuis van Jeanne d’Arc. Het huis stelde erg weinig voor, maar voor de geschiedenis van Frankrijk was dit dan weer wel een belangrijke plaats. Net voor ik bij Motorhotel / camping La Mouche was lag er een behoorlijke laag grind op de weg. Uitkijken dus en het tempo even een tikje omlaag brengen. Je weet immers maar nooit. Bij Motorhotel / camping La Mouche aangekomen was het goed toeven in de zon met een koud biertje. Ik koos een plekje uit in de hoek van de nog lege slaapzolder, douchte mezelf en hierna was het tijd voor enkele biertjes en een zeer goede bbq.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Na een gezellige avond bij La Mouche besloot ik rond een uur of 1 dat het na wat borrels nu echt tijd was om te gaan slapen. Ik ging mijn bedje in en viel als een blok in slaap. Echter rond de klok van 2 werd die rust bruut verstoord door een zatte Vlaming die ook op de zolder lag. Hij was het er duidelijk niet mee eens dat ik, en nog iemand anders ook op die zolder lagen. Hij was hier namelijk met zijn vriendenclubje en wij mochten hier niet liggen. Na deze man, waar overigens geen zinnig woord meer uit kwam, duidelijk te hebben gemaakt dat hij dit toch echt met de uitbater moest bespreken en niet met mij besloot hij dat het slimmer was, om na nog een hoop stampij toch maar te gaan slapen. Ik kon weer gaan slapen. Echter niet voor lang want rond de klok van 4 kwamen al zijn zatte maten de kamer op. Wat baalde ik dat ik niet even mijn tentje opgezet had. Het hele circus begon weer van voor af aan. Zelden zag ik volwassen mannen zichzelf zo kinderachtig gedragen. Na een hoop herrie was het rond de klok van 5 eindelijk rustig en kon ik gaan slapen.

Zondag 19 juli 2015 – Wederom erg mooi
Na een korte nacht stond ik redelijk brak op. De Vlaamse kinderclub liet ik lekker rustig liggen om de rust bij La Mouche nog even te bewaren. Ik sprong onder de douche om mezelf goed wakker te krijgen en leurde al mijn bagage richting mijn motor die mooi droog onder het afdak stond. Het regende nog een klein beetje, maar volgens de voorspellingen zou het daar snel mee ophouden. Het ontbijtje ging er goed in en na iedereen, behalve de Vlamingen, gedag gezegd te hebben kroop ik weer op de Strom. Het eerste stuk langs de Vogezen schoot lekker op. Natuurlijk zou het leuker geweest zijn om nog een ommetje te maken langs alle Ballons maar dan zou ik mijn geplande bestemming, Challes-les-Eaux nabij Chambéry, nooit halen.

Afbeelding

In St. Hippolyte was het tijd om een bakkie te doen. De lucht dreigde met regen, echter het bleef lekker droog! De Gorges de Dessoubre waren wederom heel erg mooi. Het enige wat ik miste was die witte GS 800 die hier normaal als een strontvlieg in mijn spiegel bleef hangen. Plots zat ik weer in Zwitserland en hier waren het geheel verlaten weggetjes, met erg mooie uitzichten, van nog geen 2 meter breed door het glooiende landschap heen waar ik overheen reed. Wederom reed ik Frankrijk in en na een paar kilometer was daar wederom de grens met Zwitserland. Waar bij het eerste passeren nog net een bordje “Suisse” stond was het nu een geheel bewaakte grensovergang waarbij je moest hopen niet aan de kant gezet te worden. Ik zette mijn aller braafste gezicht op, bleef laag in de toeren zodat de Leovince’s onder mijn Strom zich ook braaf hielden, en ik mocht gelukkig weer doorrijden.

Afbeelding

Afbeelding

Ik reed langs het Lac de Joux en wederom zat ik na een paar kilometer weer in Frankrijk. Met een flinke bocht reed ik om Genève heen door de Jura. Hier kon ik lekker doorrijden en al snel zat ik in de buurt van het Lac de Bourget. Om niet door de drukte van Aix-les-Bains heen te hoeven had ik als toetje in de route nog een lusje gelegd door het Massif des Bauges. Via een superstijl weggetje stuurde ik omhoog het Massif de bauges in. Eenmaal boven aangekomen had ik een schitterend uitzicht over het meer en de stad die er aan lag. De temperatuur was redelijk aan de hoge kant. Dit resulteerde er in dat vele Fransozen uit de stad de koelte in dit Massif opzochten om hier in het bos de dag door te brengen. Het was er dus redelijk aan de drukke kant.

Afbeelding

Na de afdaling welke jammer genoeg dus redelijk aan de drukke kant was reed ik Challes-les-Eaux in. De tank van de Strom werd nog even volgegooid zodat ik de volgende morgen met een volle tank de Alpen in kon rijden.
Op de camping was nog plek zat en ik kreeg een plekje toegewezen op zo’n 50 meter van de plek waar ik een aantal jaar eerder met Richard gestaan had. Toen de tent, na het breken en repareren van een van de stokken eindelijk stond kwam er een andere motorrijder met zijn vrouw naast me staan. Deze bleken over exact hetzelfde tentje te beschikken. Ik moest dus extra goed opletten dat ik niet in het verkeerde tentje zou kruipen na een eventueel nachtelijk toiletbezoek.

Afbeelding

Het meest dichtbij zijnde restaurant was de pizzeria naast de camping. Hier was het loeidruk maar gelukkig was er nog wel een tafeltje vrij. Ik raakte aan de praat met een Yankee die met zijn dochter in het Ibis hotel van Challes-les-Eaux verbleef en ik was ineens zo ontzettend blij dat ik lekker in mijn tentje mocht slapen! Na een rondje gewandeld te hebben door het megasaaie stadje kwam ik weer terug op de camping. De rest van de avond bracht ik door met een boek en op tijd lag ik in mijn tent te slapen.

Maandag 20 juli 2015 – Kutwielrenners!
Voor vandaag had ik een aantal mooie bergpasjes gepland staan. Eerst een paar kleinere dan daarna de hoge Alpen in om vervolgens uit te komen in de Drôme. Na een ontbijtje van koffie met ontbijtkoek, welke ik nog uit Nederland had meegenomen, was de boel redelijk snel ingepakt en zat ik weer op de Strom. Het eerste colletje van de dag was de Col du Grand Cucheron. Niet echt spannend. Hierna reed ik een zijtak van de Col de Madeleine op genaamd de Col du Chaussy. Deze was wel erg mooi. De reden dat ik de Col de Chaussy wilde rijden was omdat deze uit zou komen op de Lancets de Montvernier. Een 18-tal krappe en stijle hairpins. De wielrenners op de Col de Chaussy dachten allen dat ze Indurain of Zoetemelk zelf waren en dus koning en vooral alleenheerser op de weg. Dit terwijl ze zonder enige beschermende kleding nog een zwakkere verkeersdeelnemer zijn dan motorrijders. Na een aantal van deze idioten ontweken te hebben omdat ze blind bochten in knallen zonder te kijken of er iets aan komt was ik eindelijk bijna bij de Lancets. Echter helaas… er lagen een paar hoge betonblokken op de weg. De weg was alleen toegankelijk voor wielrenners die hier hun fiets overheen konden tillen. Dit omdat een week later de tour de France er overheen zou komen. Ik begon steeds een grotere hekel aan deze lui te krijgen. Een week? En dan nu al afsluiten puur voor de hobbyisten….

Afbeelding

Afbeelding

Via een andere zijtak reed ik omlaag richting de snelweg die door het dal heen ging. De snelweg ging ik natuurlijk niet op want via de andere kant van het dal schoot ik de Col de Croix de Fer weer op. Ook hier was het een drukte van jewelste met wielrenners. Totaal suïcidaal reden ze omhoog en omlaag de bergpas op en af. Om maar te zwijgen van alle campers op de weg. Als je het leuk vind om camper te rijden wordt dan aub SRV-Man en ga niet met zo’n veel te brede en te trage triplex bak alles en iedereen ophouden op de berpasjes!

In Saint-Jean-d’Arves was het tijd voor een vroege lunch / laat ontbijt. De Snelle Jelle was toch niet vullend genoeg geweest. Bij een crêperie bestelde ik een crêpe met bosbessenjam. Dit ging er heel goed in en ik deed er goed aan even tot rust te komen. Na nog een bakkie koffie kon ik mijn route over de Croix de Fer vervolgen. De pas was echt schitterend om een keer in de zon te rijden. Vele malen beter dan de laatste keer dat ik ‘m reed in 2008 toen we een week lang met Motorvision in Oz-en-Oisans in de regen gezeten hebben.

Video: http://www.youtube.com/watch?v=a1cFNYqEtpc" onclick="window.open(this.href);return false;

Afbeelding

Onder aan de Croix de Fer reed ik het racepasje op richting Oz-en-Oisans. Halverwege was hier een smalle aftakking welke richting de Alp d’Huez. Op dit weggetje was weer even rustig. Echter op de Alp d’Huez belandde ik in een waar gekkenhuis. Zelfs een week voor de tour de France over deze Col heen zou komen was het al een feest in de berm. Landgenoten staan daar dus een week lang in berm, uitgedost met de meest gekke kleding, Nederlandse vlaggen en spandoeken al te wachten tot er wat wielrenners omhoog komen. Ieder zijn vakantie, maar een week lang in dezelfde berm staan is nou niet echt bepaald mijn ding.

Afbeelding

Afbeelding

Video: http://www.youtube.com/watch?v=RHjYwAnce7E" onclick="window.open(this.href);return false;

In Bourg d’Oisans lastte ik weer een korte lunch in om vervolgens aan het Alpentoetje van deze etappe te beginnen. De Col du Solude is lastig te vinden en als je 10 meter te ver rijd stuurt de Garmin je er al met een grote boog omheen. Dat gebeurde dus ook in mijn geval. Maar na de route een tweetal keer opnieuw ingeladen te hebben had ik dan eindelijk het paadje achter Bourg d’Oisans gevonden. Dit ging redelijk stijl langs een rotswand omhoog. Het asfalt was niet van de beste kwaliteit en de bescherming aan de zijkant bedroeg niet meer dan een klein betonnen muurtje van zo’n 30 cm hoog. Dat het hier ook geregeld fout ging was duidelijk te zien aan de vele kapotte stukken in het muurtje. En als het fout gaat dan gaat het er ook goed fout want na het muurtje gaan de rotsen enkele honderden meters de diepte in. Goed uitkijken dus! Na het stuk met de afgrond volgde enkele erg steile en smalle hairpins waarna ik in Villard-Notre-Dame uitkwam, een erg klein gehucht. Het weggetje werd smaller en het asfalt was ook vervangen door grind en op den duur door zand. Na nog enkel erg diepe afgronden zonder ook maar iets aan bescherming was ik eindelijk op de top van deze col. Wow wat was dit een gaaf stukje!

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Video: http://www.youtube.com/watch?v=gDNU_IX-scE" onclick="window.open(this.href);return false;

Na een erg mooie afdaling kwam ik uit op de Col d’Ornon. Nog een extra toetje dus. Natuurlijk was de weg bij Ponsonnas weer eens afgesloten waardoor ik na de bungeebrug af moest slaan naar een erg smal weggetje met wederom een flink aantal erg smalle hairpins stijl tegen de berg aan. Het begon steeds warmer te worden naarmate ik de Drôme naderde en toen ik eindelijk in een dorpje een fonteintje zag kon ik het dan ook niet laten mijn kop even onder deze kraan te houden. In Mens zag ik een supermarktje waar ik snel een cola en een banaan haalde om weer wat energie op te doen. Via de Col de Grimone en de Gorges de Gats reed ik richting Die. De tour zou hier vandaag langskomen maar door het oponthoud wat ik gedurende de dag al had door de campers en wielrenners was deze gelukkig al lang verdwenen. De kijkers echter nog niet. In Die was het dan ook een grote file waar ik met de motor gelukkig snel omheen kon rijden. Het was namelijk veel te heet om stil te staan in de brandende zon.

Het laatste stuk van de route was de blèrweg tussen Die en Crest. Ook hier was het redelijk aan de drukke kant maar hier doen automobilisten dingen die ze in Nederland en België niet doen: in de spiegels kijken en richting aangeven. Iedereen ging dus netjes aan de kant zodat ik lekker door kon gassen. Op de camping was het erg rustig en mijn favo plekje aan het water was gelukkig nog vrij. Het eten was een stuk beter dan het jaar ervoor en ondanks de rust op de camping was het toch nog wel erg gezellig. Na een aantal biertjes was het dan ook weer tijd om te gaan slapen.

Dinsdag 21 juli 2015 – Vers rubber!
Na een zelf gezet bakkie koffie reed ik naar Crest om mijn voorbandje te laten vervangen. Deze was redelijk plat gereden en stuurde voor geen meter meer. De motorzaak in Crest had gelijk tijd echter hadden ze geen echte allroad band op voorraad. Gezien het zomerse weer zou een toerband ook wel volstaan. Gelijk liet ik mijn remblokjes even wisselen want ik merkte dat deze ook redelijk verglaasd aan het worden waren. Mijn motorpak en toebehoren liet ik achter bij het motorzaakje en ik liep naar het terrasje van Crest om daar een bak koffie en iets te eten te nuttigen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Klokslag 12 was mijn motor klaar en ik kon het bandje en de remblokken in gaan rijden. Eerst rustig op de normale weg naar Crest om vervolgens op de Col de Rousset even de boel goed op te rullen. Dat ik met een nieuw, nog glad, bandje reed was ik geheel vergeten. De Strom stuurde met deze nieuwe band echt fantastisch en al snel stond ik op de top van de Rousset. Via de Vercors reed ik terug naar de camping waar ik de rest van de dag besteedde met mijn boek en biertjes aan het zwembad. Het was weer rustiger geworden maar nog steeds erg gezellig.

Woensdag 22 juli 2015 – Omnomnomnom….
De wekker ging al vroeg in mijn tentje en na een vluchtige douche en een kop koffie werd alles weer ingepakt. Bij de receptie van Camping Moto nuttigde ik een tosti met nog meer koffie en een jus voor de dorst. De route van vandaag zou dezelfde zijn als ik een jaar eerder met Bas gereden had. Vanaf Camping Moto reed in naar Aouste-sur-Sye en daar hoorde ik ineens een enge piep onder mijn motor vandaan komen. Het leek wel of er een muis in mijn schokbreker zat. Nu had ik al eerder gezien dat er een klein beetje speling zat tussen mijn achterbrug en het linksysteem maar piepen had dit nog niet gedaan. Duidelijk een lagertje dat zwaar versleten was. Maar dat mag dan ook wel met meer dan 111.000 km op de teller. Ik zocht op straat een plekje in de schaduw en de zak die niet open mocht ging van de motor af. Hier haalde ik de WD40 uit en sproeide de bewegende delen van het linksysteem onder de schokbreker hier goed mee in. Alles werd weer ingepakt en toen ik weer op de Strom klom was de piep weer geheel verdwenen.

Vanuit de Drôme reed ik de zuidkant van de Ardèche in en zo naar Goudargues. Hier was het een drukte van jewelste. Echter enkel Nederlandse toeristen die hier rondliepen en door elkaar heenreden. Heel snel weer weg dus! Ik vervolgde mijn weg dwars door de Cevennen waar ik bij een locale pizzeria maar een pizza als lunch nam.

Afbeelding

Afbeelding

Ik vervolgde mijn weg via een mooi riviertje naar de Haute Languedoc. Net zoals de gelopen 2 jaar begon het op exact hetzelfde punt weer te regenen. Het was echter zo warm dat dit een zeer welkom buitje was. De weg die volgde was een waar bochtenwalhalla waar geen einde aan leek te komen. Perfect asfalt, lekkere overzichtelijke doordraaiers, een geweldig uitzicht en geen kip op de weg! Het leek Spanje wel!

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Al snel kwam ik aan in Lézignan-Corbières waar ik eerst even naar de lokale pinautomaat ging om vervolgens mijn motor vol te tanken bij de lokale Total. In de loop der jaren ben ik er achter gekomen dat mijn Strom net zoals zijn baasje liever merkspul drinkt dan de goedkope supermarkt eigen merk meuk. Het verbruik bij goedkope benzine is een stuk schadelijker en lekkerder rijden doet ie er ook niet echt bepaald van.
Eenmaal op de camping kreeg ik een mooi plekje toegewezen met voldoende schaduw. Toen mijn tentje stond hoorde ik ineens iets wat me aan een vakantie van een paar jaar eerder deed herinneren. Op nog geen 10 meter van mijn tentje stond een ezel! Het geluid dat deze wist te produceren kwam behoorlijk in de buurt van de klaarkomezel welke Arno en ik een aantal jaar eerder in de buurt van de camping hadden staan. Wat een geluid!

Aangezien het loeiheet was dus maar snel naar het zwembad waar ik een bandje voor gekregen had bij de receptie van de camping. Echter helaas, het zou Frankrijk niet zijn. Mijn zwembroek zat niet strak genoeg om mijn mannelijkheid heen geknepen waardoor ik het zwembad niet in kwam. Volgend jaar toch maar zo’n Franse ballenknijper aanschaffen, maar daarvoor was het nu te laat. De dag erna zou ik immers doorrijden naar Spanje en daar doet men niet zo moeilijk.

Na een verfrissende douche pakte ik mijn boek maar en liep naar de campingbar. De maaltijd was me daar vorig jaar zo goed bevallen dat het me nu ook een heel strak plan leek wederom aan te schuiven en te eten wat de pot schafte die avond. Ik had echter geluk, een paar lokale bedrijven kwamen zichzelf presenteren. Een ervan was een wijnhandelaar die gelijk een dégustation hield. Voor ik mijn voorgerecht kreeg had ik dus al 4 heerlijke glazen wijn achterover geslagen met de nodige lokale hapjes erbij. De maaltijd die volgde was ook weer zeer de moeite waard, echter de rekening, dat was een lachertje! Hier kom ik wederom terug dus!

Afbeelding

Afbeelding

Donderdag 23 juli 2015 – Auw!
De Strom werd weer opgepakt en het begon inmiddels al behoorlijk warm te worden. Bij het campingbarretje at ik in de schaduw een ontbijtje en de rit voor vandaag kon ook weer beginnen. Het eerste stuk was weer geweldig, wat een bochten en wat een geweldige stuurwegen. Het leek wel of er hier net zoals in noord Spanje behoorlijk wat EU centjes tegenaan gesmeten waren. Langzaamaan begon alles wat hoger te worden en ik begon de Pyreneeën te naderen. Het asfalt werd iets minder maar nog steeds was het erg leuk sturen. Op den duur sloeg het weer om en begon het te regenen. Erg jammer maar mijn dunne regenjasje was genoeg om deze bui tegen te houden. Onder aan de berg was het echter weer droog en al snel moest ik stoppen om het jasje weer uit te doen omdat het behoorlijk begon te broeien.

Afbeelding

Afbeelding

Ik reed de Col de Chioula op en genoot van de mooie uitzichten. Echter op de weg naar beneden stond er, net zoals zo vaak in Frankrijk langs de weg, een bordje “Gravillon”. En inderdaad er lag wat grind in de bocht. De vele bochten die volgden waren weer schoon en ik reed weer lekker in een mooi tempootje door. Ik accelereerde de bochtjes lekker in en uit en alles ging goed tot ik plots een bocht, al weer ver van het bordje “gravillon” verwijdert uit accelereerde en er toch weer plots grind op het rechte stuk lag. Ik wilde er omheen rijden maar daar ging mijn voorwiel al. Als in een film zag ik mijn motor onder me vandaan glijden. Zelf kwam ik met een smakker op het asfalt terecht, tolde een paar keer rond en gleed op mijn dijbeen achter mijn motor aan die maar niet tot stilstand leek te komen. Gedurende de glijpartij zag ik mijn linkerkoffer afbreken en deze stuiterde over de weg heen. Mijn handen zette ik nog steviger in het asfalt om mezelf af te remmen. Op en duur lag ik eindelijk stil op het asfalt. Ik was keurig rechtuit gegleden en mijn motor ook. Ik keek naar mijn handen die wat zeer deden maar wonder boven wonder hadden mijn geitenleren handschoentjes alles overleefd. Tijdens de rolpartij was mijn jas echter een stukje omhoog geschoven, dit doordat er alleen aan de achterkant een rits zit, en had mijn buik het asfalt geraakt. Aan de voorkant van mijn buik had ik een schaafwond van zo’n 10 bij 20 centimeter en op mijn linkerzij zat een iets kleinere maar diepere schaafwond.

Ik liep naar mijn motor om deze op te tillen maar alleen lukte dat niet. Gelukkig stopten er gelijk diverse wielrenners om me te helpen. Een oudere dame uit het dorp stopte ook en zette gelijk een gevarendriehoek op de weg. Een van de wielrenners belde de Sapeurs Pompier van Ax-les-Thermes en alle onderdelen die van mijn motor op de weg lagen werden bij elkaar geraapt. Een Deense motorrijder die mij een paar dagen eerder gezien had op de camping bij Crest stopte en gaf me zijn flessen water en wat schone doeken om mijn verwondingen alvast schoon te spoelen.
Niet veel later arriveerden de Sapeurs Pompiers met hun ambulance. Ik werd helemaal gecheckt en mijn verwondingen werden ontsmet en verbonden. Iets later arriveerde ook de politie die de boel ook kwam checken. Ik mocht natuurlijk eerst nog even blazen, en had een uitslag van 0,0. Gewoon in een apparaat dat de politie zelf bij had dus niet in zo’n ding wat je schijnbaar zelf bij moet hebben. De politie belde een dépannagebedrijf welke ook weer een tijdje op zich liet wachten om mijn motor af te voeren naar een reparateur, hoopte ik.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Rond de klok van 2 zat ik dan eindelijk in het dépannagevoertuig. Deze reed echter niet naar een motorzaak, maar via een tussenstop van een ander klusje naar zijn eigen garage. Hier moest met de ANWB het een en het ander kort gesloten gaan worden. Na nog eens 2 uur wachten had het dépannagebedrijf eindelijk toestemming van, en waren ze betaald door, de ANWB. Ik mocht naar een reparatiebedrijf in Foix, 40 km verderop, gebracht worden. Erg toevallig dat de eigenaar van het dépannagebedrijf ook uit Foix kwam.

Niet de eigenaar zelf, maar zijn vrouw bracht me naar Foix. Ze moest me wel 10 keer vertellen dat iedereen op de snelweg er altijd zo versteld van stond dat ze haar achter het stuur zagen zitten van het dépannagevoertuig in plaats van een stoere kerel. En inderdaad, ze zag er voor haar leeftijd best aantrekkelijk uit. Het enige waar ik oog voor had dat was de weg door de Pyreneeën die ik nu in een veel te grote pick-up truck doorbracht in plaats van op mijn Strom, en daarnaast natuurlijk mijn Strom die nog steeds achterop het voertuig vastgesjord stond.

Afbeelding

Toen we eindelijk in Foix aankwamen bij de motorzaak werd me verteld dat ze geen tijd hadden. Heel misschien morgen aan het eind van de dag en anders verderop in de week. Ik begon al te stressen. Echter een monteur die vele malen beter Engels sprak dan dat ik Frans spreek kreeg ik mijn situatie beter uitgelegd. Hij zou morgenmiddag om 2 uur een gaatje maken om mijn motor te controleren en te repareren wat er nodig was zodat ik weer veilig de weg op zou kunnen.

De eigenaar van de motorzaak bracht me met al mijn spullen naar een camping welke 3 kilometer verderop gelegen was. Hier kon ik mijn tentje opzetten. Er was gelukkig een barretje waar ik iets te drinken kon kopen en tegenover de camping zat een wijn en fruitzaak waar ik eindelijk wat te eten kon kopen. Het was inmiddels 5 uur en ik had alleen nog maar ontbijt op. Nu dus eindelijk ook een tweetal bananen en een colaatje.

Mijn laatste tetanusinjectie was 13 jaar geleden. Deze zou ik dus wel weer een nodig hebben. De beheerster van het campingbarretje was zo vriendelijk mij naar het meest dichtbij zijnde ziekenhuis te brengen. Ik moest maar bellen als ik klaar was dan kwam ze me weer oppikken. Ik meldde mezelf aan bij de balie en werd gelijk op een stoel gedeponeerd en gecheckt. Echter niet op mijn verwondingen maar of geen hersenschudding of ebola had. Je weet immers maar nooit. Ik was duidelijk geen spoedgeval en moest plaatsnemen in de wachtkamer. Mijn geduld werd hier ernstig op de proef gesteld. 2 uur lang zat ik te wachten en reutelende bejaarden werden afgewisseld door jankende kinderen, zatlappen en fietsbreuken. En ik zat daar maar te wachten terwijl iedereen die na mij binnen kwam eerder geholpen werd. Na 2 uur was ik aan de beurt en kon plaatsnemen in een kamertje waar ik op een bed mocht gaan liggen. Na de derde arts die me bekeken en getest had kwam er na dik 20 minuten eindelijk een verpleegster aan om me te helpen. Mijn verwondingen werden netjes ontsmet en met een flinke dot vaseline ingevet en ingepakt. Echter ik kwam voor een tetanus injectie. Deze kreeg ik niet, dit omdat ze in Frankrijk schijnbaar 20 jaar geldig zijn in plaats van de 10 jaar in Nederland. Pech voor mij dus. Ik kreeg een recept mee voor verband en ik stond weer op straat. Na een telefoontje kwam de beheerster van de camping me ophalen. Ik at een frietje in de campingbar en genoot ondertussen van de kinderkaraoke 5 meter bij me vandaan. Ik was te moe om me hier druk om te maken.

Vrijdag 24 juli 2015 – Wachten....
Ondanks mijn verwondingen had ik toch goed geslapen. Op de camping kon ik gelukkig een tosti en een kop koffie krijgen. In de drank- en fruitzaak tegenover de camping kocht ik een fles veel te dure verse vruchtensap met een aantal stuks fruit. De ochtend en het begin van de middag besteedde ik aan het lezen van mijn boek. Iets na de klok van twee bracht de beheerster van de camping me naar de motorzaak. Toen ik er aan kwam was mijn Strom al klaar. Het stuur was recht gezet, er zat een tweedehands knipperlicht op en alles was even nagekeken. Ik kon weer rijden en was zo blij als een klein kind. Van de motorzaak kreeg ik nog gratis een setje spanbanden mee om mijn afgebroken koffer vast te sjorren aan het bagagerek. Halverwege de weg naar de camping stopte ik nog even bij de apotheek om een lading verband en toebehoren op te halen voor mijn verwondingen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

De rest van de dag bracht ik door op de camping met mijn boek. Het begon langzaam aan te regenen en in de bar hadden ze enkele lekkere biertjes op fles welke ik dan maar ging proberen. De Magret de Canard die er geserveerd werd smaakte er heerlijk bij. Dit terwijl er een flink onweer was losgebarsten.

Afbeelding

Zaterdag 25 juli 2015 – Weer “en route”
Ik werd wakker van de regen die op mijn tent viel. Het zou toch niet… maar gelukkig hield het na een tijdje op. Het was net half 8 dus ik had nog tijd zat. Ik mocht mezelf nog steeds niet douchen dus een flinke plens water in mijn gezicht en een deodouche onder mijn oksels moest maar volstaan.

Mijn tent was nog zeiknat toen ik deze inpakte, maar in de Dordogne waar ik besloten had heen te rijden zou het weer beter zijn. De route door Spanje had ik maar geannuleerd. Ik had een bepaalde richting in gedachten hoe ik wilde rijden en reed op de kaart in mijn tanktas via wat D en N wegen richting de Gers. Mijn GPS had ik al ingesteld op Moto Dordogne dit met de instelling dat tolwegen, snelwegen en onverharde wegen (dat leek me gezien mijn verwondingen even slimmer) vermeden moesten worden. Ondanks dat ik deze route door de GPS liet maken was het toch een erg leuke afwisselende route welke goed opschoot. Halverwege de route laadde ik de route in welke ik eigenlijk vanaf Spanje zou rijden en deze werd netjes door mijn GPS opgepikt. Wonderbaarlijk liep het aantal te rijden kilometers niet meer dan een tiental kilometers op.

Afbeelding

Afbeelding

Zo’n 30 kilometer voor Moto Dordogne deed ik een snelle lunch bij de Mac van Cahors. De rest van de route door de Dordogne was weer erg mooi. Niet echt spannend maar dat is de Dordogne in mijn ogen toch niet. Eenmaal op de camping zette ik mijn tentje op, nam een douche en met wat moeite verfriste ik mijn verbandjes.
Het eten op Camping Moto Dordogne was weer geweldig! Naast de daghap is hier ook à la carte mogelijk en ik koos voor een sparerib. Geen zielig klein stukje vlees maar een flinke lap waar ik echt moeite mee had. Aan de bar was het weer erg gezellig en met genoeg biertjes inmijn maag ging ik slapen.

Afbeelding

Afbeelding

Zondag 26 juli 2015 – Rustdag
Vandaag hield ik een echte rustdag. Deed een wasje, las wat in mijn boek en verder… helemaal NIETS! Ook wel eens lekker.

Afbeelding

Maandag 27 juli 2015 – Een klein rondje
Aangezien je op de camping niet kan pinnen moest er een keer gepind gaan worden. Hiervoor reed ik naar Gourdon een paar kilometer verderop. Mijn Strom parkeerde ik en ik besloot een klein rondje te gaan lopen. Met een broek die tegen een half openliggende buikwand schuurde terwijl ik ook een helm en tanktas droeg en mijn motorjack nog aan had was dit nou niet echt optimaal te noemen. Zeker niet in deze hitte. Gourdon was op zich wel een leuk stadje maar nou niet echt iets om over naar huis te schrijven. De beklimming naar het hoogste punt van het stadje was dan ook redelijk teleurstellend. Zeker met alles wat ik mee aan het leuren was.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Weer terug bij mijn motor besloot ik door te rijden tot aan Rocamadour. Dit is een erg toeristisch stadje wat in een kloof tegen de rotswand aan gebouwd is. Het geheel deed me erg denken aan de Efteling. Eenmaal in het dorpje had ik de pech achter zo’n fucking toeristentreintje beland te zijn. Inderdaad, net de Efteling! Aangezien het weggetje omhoog eenrichtingsverkeer was zocht ik een gaatje om deze in te halen. Eenmaal een gaatje gevonden liet ik de toeristen in het treintje genieten van mijn duizend cc v-twin die even uit volle borst door de Leovince dempers tetterde.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Eenmaal in het dorpje was het lunchtijd en ik had geen zin om uren op een terras te zitten tussen de toeristen om een veel te duur betaalde en uitgebreide lunch te nemen in dit toeristenoord. Een klein supermarktje met een bankje ervoor bood uitkomst. Een pot eendenpaté, een stokbrood en een blikje cola en ik had mijn lunch gereed. Sneller, voordeliger en misschien nog wel lekkerder ook!

Afbeelding

Vanuit Rocamadour reed ik via de andere kant van de kloof terug richting de camping. Ik zag plots een bordje Vieille Moulin staan, en dacht, daar ga ik eens kijken. Al snel zat ik op een zandpad wat bij mij natuurlijk een big smile op mijn gezicht betekende. De oude molen stelde weinig voor maar ik kwam wel weer op erg leuke plekjes uit.

Afbeelding

Afbeelding

De laatste avond op de camping was weer erg gezellig. Ik besloot op tijd te gaan slapen aangezien ik de volgende dag weer verder zou rijden. Echter het bleef nog heel lang onrustig aan de bar en het feest ging door tot… Ik was in ieder geval blij dat ik aan de andere kant van de camping lag.

Dinsdag 28 juli 2015 – Een erg leuk museum!
Nadat ik gedouched had pakte ik mijn tentje in en bevestigde alles weer op mijn motor. Het was inmiddels half 9 en ik wilde net weg rijden toen een van de andere campinggasten er aan kwam gelopen. Hij kwam net uit de bar vandaan en was behoorlijk vrolijk. Echter ik stelde het wel erg op prijs dat hij me netjes een goede reis kwam wensen! De bar was dus nog of al open zodat ik een ontbijtje kon nuttigen. In de honderd meter die ik met mijn Strom naar de bar reed merkte ik al weer dat mijn linksysteem behoorlijk aan het kreunen was. Na het bestellen van een kop koffie en wat te eten werd dus de bus WD40 tevoorschijn gehaald om de boel even goed in te sprayen. Bij het wegrijden van de camping was de piep dan ook geheel verdwenen.

Het eerste gedeelte van de route richting Rocamadour kende ik. Hierna volgde een stuk door allerlei kleine dorpjes en al snel was ik weg uit de toeristische Dordogne. In de Auvergne had ik ook gekozen voor een aantal kleinere weggetjes waar de meeste toeristen van weg bleven. Het gebied was echt schitterend om doorheen te rijden.
Rond de klok van half 1 besloot ik dat er maar geluncht moest worden. Echter er was totaal niets open in dit gebied. In een klein dorpje was ik dan ook blij dat ik een barretje zag. Er stonden een paar afgetrapte auto’s voor de deur maar er was geen toerist te bekennen. Eenmaal binnen zag ik dat ik op de juiste plek beland was. Hier zaten namelijk een stel bouwvakkers te lunchen. Ik vroeg of ik nog kon lunchen en kreeg als mededeling dat ze alleen plat du jour hadden en dat ik mocht gaan zitten. Zonder te weten wat alles kostte kreeg ik een tafel toegewezen en kreeg ik een voorafje wat bestond uit een plak ham gevuld met koude salade. Hierna volgde de soep. Ik kreeg echter een pan soep op mijn tafeltje gezet en mocht pakken zoveel ik wilde. Deze pompoensoep smaakte nog goed ook. Hierna volgde een grote pan met linzen en een braadworst. Ik ben geen fan van linzen maar deze waren wel erg lekker klaargemaakt. Zoals het hoort in Frankrijk kreeg ik hierna een flinke kaasplank voorgeschoteld waar ik van kon pakken waar ik zin in had. Het was nog niet klaar want er volgde ook nog een verse tom pouce als zoet toetje. Een kop koffie na hoorde ook nog bij het geheel en de rekening van dit alles bedroeg een schrikbarende 12 euro. Dit alles had me nog geen 30 minuten van mijn tijd gekost.

Ik vervolgde mijn weg door de Auvergne en kwam uit bij een van mijn lievelingspasjes daar. Col de Pas de Peyrol: geweldige uitzichten en erg goed asfalt in een erg mooie en groene omgeving. Onderaan deze pas staat een bordje dat deze verboden is voor campers en mensen met een caravan. Ideaal voor mij dus! Die regel mogen ze wat mij betreft op meer bergpassen invoeren.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Aangezien ik van west naar Oost door de Auvergne reed kwam weer in een iets vlakker gebied uit. Hier ligt het plaatsje Auzon waar een Vespa museum ligt. Dit wilde ik al geruime tijd bezoeken, maar echt in de buurt ligt het niet dus vandaar dat ik het aan deze route vastgeknoopt had. Het museum was normaal op dinsdag gesloten, maar op de facebookpagina had ik gelezen dat de eigenaar, die oorspronkelijk uit Dorst kwam, altijd even gebeld kon worden. Dit was echter niet nodig want zijn schoonzoon, welke uit Waspik bleek te komen, was in het museum aan het werk aan een van zijn Guzzi’s. Ik werd door hem het museum rondgeleid en kreeg ruim de tijd om al het moois te aanschouwen. Na nog een drankje op het terras van zijn café wat naast het museum lag, vervolgde ik mijn route weer terug de Auvergne in.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Het stuk dat volgde was erg mooi, echter ook redelijk vermoeiend. Rond de klok van 6 besloot ik dat het veiliger was om te stoppen. Ik had ook even weinig zin meer om mijn tentje op te zetten dus pakte ik het eerste beste hotelletje dat ik zag. Een nacht een goed bed zou best heel erg goed voor me zijn. Aangezien ik ’s middags al redelijk uitgebreid gegeten had vroeg ik de hoteleigenaresse of ze ook iets van broodjes hadden. Ik kreeg een heerlijk vers stuk brood wat ruim belegd was met Franse paté. Dit is overigens totaal niet te vergelijken met die smeuïge troep uit de Nederlandse supermarkten. Ik wandelde nog een klein rondje door het dorpje en na enkele lokale biertjes was het tijd om te gaan slapen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Woensdag 29 juli 2015 – Op naar de laatste camping
De regen viel mals uit de hemel toen ik wakker werd. Ik wilde en kon op tijd gaan rijden en was nu nog blijer dat ik niet was gaan kamperen. In de stromende regen een tent inpakken die je vervolgens anderhalve week niet nodig hebt is niet echt optimaal. Het ontbijtje in het hotel was simpel, typisch frans, maar voor mij meer dan voldoende. Ik had, ondanks de regen, geen zin om mijn regenpak aan te trekken. Het zou redelijk snel weer droog worden dus alleen de binnenvoering van mijn pak was voldoende.

De route van de dag ervoor reed ik bijna af en een twintigtal kilometers voor het eind stelde ik de nieuwe route in. Het startpunt wat ik eerder bedacht had sloeg ik over en de Garmin berekende voor mij zo weer een nieuwe mooie route. Ik werd plots erg kleine dorpjes ingestuurd en aangezien de straatjes hier erg priegelden stond ik in de stromende regen plots op een erg stijl strontspoor. Dan maar over een keienpad een stukje verder, draaien en langzaam naar beneden glibberen. Zeker door de regen die nog viel deed ik dit erg op het gemakje, ik had geen zin om nog een keer plat te gaan.

Bij het binnenrijden van het gebied langs de Loire begon de zon weer te schijnen. Ik was bijna op de camping bij mijn vriendin en had dus geen zin meer om te stoppen voor een lunch. Een snelle Mars bij een tankstation was even voldoende. Het gebied langs de Loire was erg vlak en de wegen redelijk saai rechtuit. Dit schoot wel weer lekker op, maar minder leuk om te rijden.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Rond de klok van 2 kwam ik aan op camping Le Boix Girault waar we verbleven tot 8 augustus. De Strom stond een dikke anderhalve week stil terwijl we kasteeltjes, rommelmarkten, aparte bouwwerken en Parijs bezochten.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Zaterdag 8 augustus 2015 – Back Home
Na anderhalve week op camping Le Bois Girault in de Loire was het tijd om naar huis te gaan. Alle meuk hing weer aan de Strom en ik had vanuit hier al een mooie route naar huis voorbereid. Om half 9 verliet ik de camping. De wegen die ik gekozen had waren heerlijk rustig en alles schoot erg goed op. Zo rustig zelfs dat ik zo goed als geen eettentjes onderweg tegen kwam. Ik was dus ook erg blij dat ik mijn waterzak op mijn rug had hangen. Ook de broodjes die ik van de camping had meegenomen kwamen erg goed van pas.

Afbeelding

De Champagnestreek was weer mooi om doorheen te rijden en voor ik het wist zat ik in de Champagne-Ardennes. Rondom Reims zat er 20 km snelweg in de route. Een tikje saaier, maar het gebied hier is nou eenmaal niet echt boeiend om te rijden dus dan kun je beter even doorrijden om vervolgens in de echte Ardennen nog een stukje leuk binnendoor te doen. Vanaf Rethel ging ik weer echt lekker over de kleinere weggetjes richting Rocroi. Deze keer niet de N5 richting Charleroi zoals ik normaal doe maar afbuigend richting Dinant om zo via de Maas weer omhoog te rijden naar Namur. Hier begint het gebied echter weer saai te worden dus de laatste 170 km werden net zoals op de heenweg via de snelweg afgelegd. Rond de klok van 5 was ik thuis, slechts 45 minuten later dan mijn vriendin die de snelweg gepakt had.

Ondanks de glijpartij was het een heerlijke vakantie. De binnenlanden van Spanje heb ik niet gehaald maar deze lopen niet weg en bewaar ik mooi voor een volgend tripje.
http://www.motorvision.nl
I love the smell of burning rubber in the morning
Gebruikersavatar
Eikie
EX- V-Strom berijder
Berichten: 7810
Lid geworden op: zo 25-11-2012, 23:12
Mijn motor is een: Honda CRF1000A dè Africa Twin
Woonplaats: Oud Beijerland

Re: Tour de France 2015: Encore une fois

Bericht door Eikie »

Wat een verhaal man. Heerlijk om te lezen :duim:

Camping Moto ben ik zelf nog geweest in 1980. Ze waren toen nog niet zo lang geopend en de 'kantine' was toen gevestigd in een soort van grot. Lek als een mandje na een regenbui. Geweldige camping.
Groeten, René
It was only when I bought a motorbike that I found out that adrenaline is brown.
V-Strom 2011 DL650A GS Honda CRF1000A dè Africa Twin
Gebruikersavatar
Stroompje
Forum-moderator - DL1000 berijder
Berichten: 5093
Lid geworden op: vr 27-08-2004, 14:37
Mijn motor is een: Suzuki V-Strom 1050 XT (M1-2021)
Woonplaats: Lunteren.

Re: Tour de France 2015: Encore une fois

Bericht door Stroompje »

:duim: Pim weer een mooi verslag van een Stromige vacance!
Wonden weer hersteld van jezelf en de Strom :?:
Greetings, Heleen. :arrow: Smiling all the way :-)}
Gebruikersavatar
PDvD
DL1000 berijder
Berichten: 1476
Lid geworden op: wo 25-11-2009, 14:35
Mijn motor is een: Suzuki DL 1000 V-Strom
Woonplaats: Oosterhout (NB)
Contacteer:

Re: Tour de France 2015: Encore une fois

Bericht door PDvD »

Strom staat bij hoegee en zelf zo goed als geheeld
http://www.motorvision.nl
I love the smell of burning rubber in the morning
Gebruikersavatar
De Graaf van Salland
DL650 berijder
Berichten: 418
Lid geworden op: wo 02-10-2013, 12:25
Mijn motor is een: Suzuki V-strom 650 ABS L1
Woonplaats: Geëmigreerd van Salland naar Flevoland

Re: Tour de France 2015: Encore une fois

Bericht door De Graaf van Salland »

Mooi geschreven verhaal & fantastische reis
Jammer van de val

GvS
"There is no such thing as bad weather, only wrong clothes" [Billy Connolly]
Gebruikersavatar
Patman_66
EX- V-Strom berijder
Berichten: 155
Lid geworden op: zo 12-09-2010, 12:48
Mijn motor is een: Yamaha XT1200Z Super Ténéré ABS Worldcrosser
Woonplaats: Zwolle

Re: Tour de France 2015: Encore une fois

Bericht door Patman_66 »

Pracht van een verslag. :duim:
Da's nog eens een vakantie! FF afgezien van die schuiver.
Never Ride faster than your Guardian Angel can fly! O:-)
Gebruikersavatar
Ballie
DL650 berijder
Berichten: 546
Lid geworden op: za 01-03-2014, 09:56
Woonplaats: Roosendaal - West Brabant
Contacteer:

Re: Tour de France 2015: Encore une fois

Bericht door Ballie »

Mooi verhaal, mooie foto's en filmpjes. Ik kreeg bijna zin om je route na te rijden, maar helaas moet ik over twee dagen gewoon weer naar mijn werk :mrgreen:

Inderdaad jammer van je val, maar daar ben je gelukkig nog redelijk goed weggekomen. Tuurlijk is schade nooit leuk, maar je kon in elk geval wel weer (veilig) de weg op.
You can't buy happiness, but you can buy a V-Strom...
Gebruikersavatar
Boonen54
Berichten: 14
Lid geworden op: ma 11-05-2015, 11:26
Mijn motor is een: Suzuki V-Strom DL 650 K7 - Triumph Explorer

Re: Tour de France 2015: Encore une fois

Bericht door Boonen54 »

Prachtig verslag!

Jammer van je valpartij...
Respect dat je verder bent gereden.

Grtz
Enjoy riding!
Joskestiller
DL1000 berijder
Berichten: 475
Lid geworden op: di 09-09-2008, 11:05
Mijn motor is een: Triumph Explorer - voorheen Suzuki V-strom DL1000
Woonplaats: België - Hasselt

Re: Tour de France 2015: Encore une fois

Bericht door Joskestiller »

Zeer mooi verslag.
Je verslagen doen me steeds weer terugdenken aan de heerlijke motorvakanties die ik reeds deed aan de (hopelijk nog meerdere) die gaan komen.
Jammer van de schuiver maar gelukkig zonder ernstig letsel.
Honi soit qui mal y pense!!
Plaats reactie