Zomervakantie 2014 - 23 dagen: 5400 KM

Plaats hier uw reisverslagen...
Plaats reactie
Gebruikersavatar
PDvD
DL1000 berijder
Berichten: 1476
Lid geworden op: wo 25-11-2009, 14:35
Mijn motor is een: Suzuki DL 1000 V-Strom
Woonplaats: Oosterhout (NB)
Contacteer:

Zomervakantie 2014 - 23 dagen: 5400 KM

Bericht door PDvD »

De Australië trip zat er al bijna een half jaar op dus het was weer tijd om eens goed op vakantie te gaan. Niks geks maar gewoon lekker dik 3 weken toeren in Europa op de Strom. Arno had het eerste gedeelte van de route uitgepuzzeld en zou daarna naar huis vertrekken en Bas zou dan aanhaken , om net zoals vorig jaar, met mij de rest van de door mij geplande route te rijden.


Dag 1: Vrijdag 11 juli 2014 – Gelijk zondigen

Het jaarlijkse Midzomerweekend van Motorvision zou dit jaar weer lekker ouderwets bij baton Rouge in de Ardennen gehouden worden. Dit was het begin van mijn vakantie en hier is het altijd erg gezellig.

Na alle zooi weer aan mijn motor bevestigd te hebben reed ik zwaar bepakt (2 zijkoffers gevuld met veel te veel kleding, 1 grote bagagerol vol met mijn campeermeuk, 1 kleine bagagerol met meuk die ik niet wil gebruiken zoals extra olie en een regenpak en een tanktas met mijn cameraspulletjes) naar het verzamelpunt in Tilburg. Mijn planning was om gedurende deze trip geen snelweg te pakken. Echter de oude Bredaseweg was dicht dus moest ik wel 5 hele kilometers van Gilze tot aan Tilburg over de snelweg rijden. Helaas, maar ik was wel op tijd bij de Mac.

Vanaf Tilburg tot aan Baton Rouge was het gelukkig geheel binnendoor. Een leuke route om de vakantie te beginnen met bekende en minder bekende stukken door het Limburgse landschap, zo de Ardennen in. Hier hoorde ik ineens wat rammelen aan mijn motor. Mijn kettingbeschermer was losgebroken van mijn motor. Met behulp van Dallie en een berg tie-raps werd deze weer bevestigd en konden we de rit naar Baton Rouge weer vervolgen.


Dag 2: Zaterdag 12 juli – Een lekker rondje

Voor vandaag stond het klassieke rondje Luxemburg gepland. Iets na vertrek begon mijn Strom te rammelen. Een van de moertjes of boutjes van mijn “kloontje” was losgetrild en moest aangedraaid worden. Ik had natuurlijk alle mogelijk denkbare imbussleutels bij, behalve de juiste. Gelukkig was ik niet de enige met een gereedschapskist aan boord dus de boel werd weer aangedraaid en we konden weer verder.

Mijn nieuwe Zumo interpreteerde de route iets anders dan gepland en zo zaten we plots weer offroad. Voor mijn Strom geen probleem maar de RC8 van Hanne was hier niet echt op gebouwd. Voor hem was dit echter geen probleem en we vervolgden de route weer gewoon.

Lunchen deden we ouderwets bij Café du Pont in Vianden. De rest van de route was redelijk gesneden koek bestaande uit klassiekertjes zoals Wiltz-Kautenbach en het dal van de Sûr. Erg bekend terrein maar nog steeds schitterend mooi.

Afbeelding

De Barbecue ’s avonds was weer heerlijk met meer dan genoeg van het best denkbare vlees. Ondanks de vele pogingen wilde het kampvuur niet echt branden. Dat mocht de gezelligheid aan de bar niet drukken.

Afbeelding


Dag 3: Zondag 13 juli – Hilversum III en een potje voetbal

Vandaag zou er veel regen gaan vallen. Echter je krijgt wat je verdiend. Het bleef dus droog tot onze aankomt in St. Maurice sur Moselle bij Jan en Ria. De route vanaf Vielsalm hadden we een klein beetje aan moeten passen omdat we anders wat wielrenners tegen zouden komen op onze route, inclusief de duizenden supporters van de Tour de France. Hier hadden we geen zin in maar de route die we reden was toch buitengewoon mooi. Eenmaal aangekomen bij La Vieille Colonie begon het te regenen.

Afbeelding

De rest van de herberg bleek afgehuurd te zijn door een meisjeskoor. Ik zat dus gelijk met “Tussen het geratel van machines door klonk in de confectie een mooi meisjeskoor, dromend van de prins van... weet ik veel, die ze zou ontvoeren naar zijn luchtkasteel” in mijn kop. Dit werd echter snel vervangen door Frank Boeijen toen ik mijn eerste Kronenbourg aangereikt kreeg van Ria.
We kregen een heerlijke maaltijd en sloten de avond af met het kijken naar een potje voetbal op tv (iets met WK finale ofzo…).


Dag 4: Maandag 14 juli – Eindelijk weer camperen

Na een goed ontbijt bij la Vieile Colonie, waarbij we de resterende bammetjes mee konden nemen als lunch, was het buiten eindelijk droog geworden. Even tanken in een dorp verderop en we konden de dag eindelijk goed beginnen met de Ballon d’Alsace. Een erg bekend pasje maar wel o zo lekker.

Onderaan de pas werden we al opgewacht door de nodige tour de France fanaten. Nee, wij wilden geen tour zien we, wilden juist de andere kant uit als de rest van de menigte. Dit ging erg goed en al snel zaten we in de Gorges de Dessoubre. Hierop volgde de Gorges de Doubs. Een lekkere brede blèrweg met leuke bochten die goed opschoot en zowaar nog steeds droog.

Afbeelding

Afbeelding

Na een mooie rit door de Jura kwamen we aan op Camping de Georennes in Champrofier. Hier was niks te eten te krijgen (gelukkig wel koud bier en veel te dure wijn) dus moesten we een dorpje verderop bij een barretje een sandwich halen. Voor de rest was alles dicht. Waar in Nederland alle horeca profiteert van een nationale feestdag gaat heel Frankrijk op zijn luie gat zitten niks doen. Op de camping dronken we nog wat biertjes en een veel te dure fles wijn en erg op tijd lagen we in bed.


Dag 5: Dinsdag 15 juli – Lekker stuiteren

De tentjes waren weer ingepakt en vandaag zouden we de Alpen in gaan. Via de Gorges de Fier, welke ik na alle andere mooie Gorges die ik al eerder gezien had redelijk saai vond, reden we naar de Alpen. We hadden nog niet ontbeten dus in een van de eerste dorpjes stopten we om te ontbijten. Koffie haalden we bij het lokale barretje en broodjes bij de bakker. In Frankrijk de normaalste zaak dat je zelf meegebracht eten nuttigt bij een gekochte kop koffie op een terras. Aangezien het redelijk fris was had ik ’s ochtends mijn binnenvoering nog in mijn pak zitten. Tijdens deze pauze werd deze er dus gelijk uitgehaald. Het was eindelijk zomer!

Afbeelding

Mijn Zumo interpreteerde een route weer eens niet zoals gepland en we reden langs het meer van Annecy. Wel mooi, maar veel te druk en we hadden hier al eerder gereden.

Via de Col de Forclaz reden we naar het Cormet de Roselend. Eenmaal boven lunchten we met een van de mooist denkbare uitzichten op het meer. Het stukje kaastaart met salade ging er ook goed in.

Afbeelding

Afbeelding

Deze keer reden we niet over de Cormet de Roselend zelf maar via de Cormet des Arèches. Eerst over de stuwdam en daarna over het onverharde pad. Dit stond op de to do list van de vakantie. Onverhard en erg mooi, maar ik stuiterde weg op mijn strom en begon te vrezen voor alle andere onverharde passen die zouden volgen.

Afbeelding

Afbeelding

De pas was redelijk vermoeiend wat ook weer invloed had op mijn humeur. Ik kon niet echt meer genieten van het toetje van de dag, de Col d’Iséran. Op weg naar beneden stopten we even om wat foto’s te maken en mijn humeur was door een klein wandelingetje naar een waterval weer een stuk beter. Gewoon even van de motor af…. En het eind van de route was toch in zicht.

Afbeelding

Afbeelding

Eenmaal in Lanslebourg aangekomen werd er gelijk getankt zodat we de volgende dag met een volle tank op pad konden gaan. Ook deed Arno wat boodschapjes zodat we op de camping zelf pasta konden maken. Dit deed Arno dus terwijl ik lekker zat te lezen. De pasta smaakte heerlijk! Als een van de eersten op de camping besloten we te gaan slapen.

Afbeelding


Dag 6: Woensdag 16 juli – Viva Italia

Na een ontbijtje op de camping bleek mijn strom niet de enige te zijn met de gebruikelijke kuren. Vandaag was het de beurt aan de GS van Arno met een kapotte lamp. Toch wel makkelijk als die het zou doen met de onverlichte tunnels die we in de planning hadden. Bij het tankstation waar we de dag ervoor getankt hadden wist Arno een lamp te scoren en deze was op de GS 800 een stuk makkelijker te vervangen als op de 1200 die hij hiervoor had.

Mont Cenis was weer geweldig mooi en op de weg naar beneden stopten we weer bij het eerste koffieverkopende tentje dat we tegenkwamen. Een dubbele espresso is hier dus echte en dubbele espresso en geen dubbel bakkie koffie. Stijf van de cafeine stapten w e weer op de motor op weg naar de volgende must do van de vakantie. De Colle delle Finestre.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

[youtubehd]http://www.youtube.com/watch?v=BlQ9B7YUSIE[/youtubehd]

De oprit naar de col lag weggestopt in een achterafstraatje wat ik al vreemd vond. Het grote waarschuwingsbord verbaasde me nog meer. Echter de pas was open dus reden we omhoog. Gelijk was alles superstijl en vreselijk smal. Na een 55 tal haarspeldbochtjes hield het smalle geasfalteerde weggetje op en begon het onverharde gedeelte van de pas. Even afzien weer maar zo vreselijk mooi! Bovenop bij het fort rusten we even uit, maakte ik wat foto’s en reden we weer omlaag via de verharde kant Frankrijk in. De Assieta kamstrasse was jammer genoeg gesloten op woensdag. Deze blijft dus op de to do list staan voor een volgend jaar.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

[youtubehd]http://www.youtube.com/watch?v=iRdMmhSmaJA[/youtubehd]

Als toetje van de dag hadden we vandaag de Izoard. Een mooie verharde pas welke, in de berm, geheel gevuld was met campers van tour de France fans. Hier hadden we weinig last van. Eenmaal bergafwaarts begon het plots heel hard te regenen. Zo snel als de regen begon, zo snel was deze ook weer afgelopen.

Afbeelding

Eenmaal in Guillestre kozen we niet voor de toeristische gezinscamping, maar voor de iets rustigere camping ernaast. Ik zweette inmiddels weg door mijn regenoverjasje en was blij dat ik deze uit kon trekken. Na het opzetten van de tentjes reden we het dorp in om wat boodschapjes te doen en de maaltijdsalade die ik in elkaar wist te zetten smaakte goed.

Afbeelding

En toen begon het weer te regenen waardoor we heel vroeg in bed lagen. Niet erg want de etappe voor de volgende dag zou de Parpaillon bevatten welke best heftig zou zijn.


Dag 7: Donderdag 17 juli – Tunnelview

Al vroeg vertrekken we met enkel een kop koffie op van de camping,. De zon straalt weer heerlijk. In de supermarkt in Guillestre scoor ik wat fruit en brood met beleg. De bananen gaan er op de parkeerplek al aan en even na het bordje “Tunnel de Parpaillon – Ouvert” , wat bij Arno een flinke grijns opleverde, stopten we in de berm om ons ontbijtje te nuttigen.

Afbeelding

Met een gevulde maag reden we de Parpaillon op. Het eerste stukje was zoals gebruikelijk verhard maar al snel hield dit op en zat ik weer lekker te stuiteren. Eenmaal boven de boomgrens was het landschap werkelijk geweldig mooi! De strom stuiterde lekker door en in de laatste onverharde hairpin luisterde ik zoals gebruikelijk niet naar Arno en zat plots in een glad modderspoor. Even goed uitkijken dus. Iets later stonden we zonder kleerscheuren en enkel wat modderspetter bovenaan de top bij de tunnel de Parpaillon.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

[youtubehd]http://www.youtube.com/watch?v=ehpwzLTpkxQ[/youtubehd]

Deze onverlichte onverharde tunnel staat er om bekend dat er in juli nog redelijk wat ijs in kan liggen wat voor de nodige gevaarlijke situaties kan zorgen. Een KTM rijder die er net uit kwam wist me te vertellend at er geen ijs meer in lag, alleen een berg rotsen omdat deze geregeld omlaag vielen. We stuiterden de tunnel in en al snel stonden we in 30 cm diepe plassen. Je zag niet wat er ging komen qua diepte dus het was uitkijken en lekker op het gemakje de tunnel door. Aan het einde van de tunnel was het tijd voor een bak koffie. Natuurlijk was er hier niets te krijgen maar de Bialetti werd te voorschijn gehaald en op een brander gezet Deze deed het overduidelijk minder goed door de hoogte maar na een poosje wachten hadden we dan toch onze welverdiende bak koffie.

Afbeelding

Afbeelding

De weg omlaag had ik al een keer op youtube gezien. De motorrijder in dit filmpje ging in de eerste haarspeld al onderuit. Ik was dus behoorlijk op mijn hoede. Echter voor we bij deze haarspeld aanbeland waren was Arno zijn koffers vergeten en die raakten de rotswand. Een kleine onbalans maar hij hield zijn GS netjes overeind. Op het gemakje door de haarspeld heen en daarna genieten van de geweldige uitzichten op deze bergpas. Na een klein oponthoud door een paar honderd schapen op het pad, wat ook weer zijn charme had, bereikten we de verharde weg weer.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Onder de Parpaillon zat een restaurantje waar we een pizza aten en met gevulde magen vervolgden we onze weg richting Barcelonnette. Hier schoten we een (verhard) weggetje het bos in. Dit verharde was al snel afgelopen. Ik had mijn route nog op de allroad route staan, wat eigenlijk niet de bedoeling was. Het paadje bood echter zeer mooie uitzichten over de vallei van de Ubaye. De temperatuur was inmiddels behoorlijk opgelopen dus zo erg vond ik het niet dat Arno mij even poserig inhaalde bij een plas en ik een sloot water over me heen kreeg. Jammer dat dit nou weer net niet op film staat….

Afbeelding

Afbeelding

[youtubehd]http://www.youtube.com/watch?v=mg4nOSzslpE[/youtubehd]

Dat het heel erg warm aam het worden was merkten we later aan de wegligging van de motoren. Ik dacht dat ik een lekker band had en stopte. Dat had ik dus niet moeten doen. Het asfalt was dermate gesmolten, wat dus voor de slechte wegligging zorgde. Er bleef een dikke laag pek aan mijn laarzen plakken wat weer erg vervelend was met remmen en schakelen omdat mijn laarzen steeds aan de pedalen bleven plakken. Na een tijdje was het asfalt weer goed en het vertrouwen weer terug. De Col de Cabre zat ook nog in de route. Dit is altijd een heel erg leuk pasje. Lekker breed om flink te gooien en smijten en de tussenstukken lang genoeg om het overige verkeer vlot voorbij te kunnen schieten.

Eenmaal bij Die werd er getankt en dronken we binnen in de airco even een drankje.
Eenmaal op Camping Moto in Montclar bleek het rustiger te zijn dan andere jaren. Echter het was wel gezellig want Frank, Hans, Sander en Bianca waren ook nog een dagje op de camping. Ook Bas, met wie ik de trip zou vervolgen kwam deze avond aan op de camping. Natuurlijk verlieten we als allerlaatsten de bar, deden nog een drankje met Alieke en gingen slapen….


Dag 8: Vrijdag 18 juli – Matoux

Matoux betekend kater op z’n frans, en de eerste echte kater van de vakantie was een feit. Na al het bier nog aan de Chartreuse gaan was misschien geen goed idee. Of zou het aan die fles wijn gelegen hebben die er nog achteraan gegaan was? Vandaag was dus een extreme brakke dag bestaande uit lezen bij het zwembad en het eten van katervoer zoals frikandel speciaal en broodje kroket.


Dag 9: Zaterdag 19 juli – Vertrouwd rondje

Arno was inmiddels vertrokken en Bas en ik zouden een klein rondje gaan rijden vandaag. De Vercors blijft altijd mooi en de waterval Chute de la Druise had hij nog nooit gezien. Daar reden we dus naar toe. De motorpakken verdwenen in mijn koffers en op gympen begonnen we aan de afdaling welke altijd langer is dan ik me kan herinneren. De waterval lag er weer mooi bij en de wandeling omhoog was een reden om boven even uit te rusten.

Afbeelding

De verdere rit door de Vercors was bekend maar nog steeds erg mooi. De Rousset omlaag was als een thuiskomertje. Dit weggetje blijft lekker. In Die tankten we en via Col de la Croix reden we terug naar Camping Moto.

Afbeelding


Dag 10: Zondag 20 juli – Natte bende

Er hing wat dreigends in de lucht maar we wilden toch een stukkie gaan rijden. Het werd dus een klein rondje door de Drome. De route die ik uitgeschreven had viel gelijk in het honderd doordat we in Saou allerlei kanten uit werden gestuurd, behalve de juiste. Dit omdat er een markt, overspoeld door toeristen, gaande was. Uiteindelijk bereikten we dan wel de Gorges de Trente Pas die ik zelf altijd erg mooi vind. Iets hierna lunchten we en vervolgden onze weg terug weer naar Saou waar de markt gelukkig afgelopen was en we gewoon door de drukte in het dorp heen konden rijden. De lucht was inmiddels extreem donker aan het worden en het begon te waaien. Er moest echter nog wel getankt en gepind worden want op de camping gebeurt nog steeds alles met cash.

Eenmaal op de camping begon het al snel te spetteren en het spetteren ging door in een ware wolkbreuk waar Bas zijn tent niet tegen bestand bleek te zijn. Deze was volledig verdraaid en binnen was het een natte bende geworden. Na de bui klaarde het gelukkig heel snel op en in de avond scheen de zon weer heerlijk over de Vercors heen. Mijn tentje was gelukkig nog helemaal droog. Voor de verandering lagen we er een keertje op tijd in.

Afbeelding


Dag 11: maandag 21 juli – Wederom stukken

De tentjes werden weer ingepakt, we deden een ontbijtje op de camping en vertrokken na 4 nachtjes weer van Le camping Moto. De route door de Drome was bekend maar mooi. Op vele plaatsen was, door het vele vuil op de weg, duidelijk te zien dat het gisteren echt noodweer was geweest. In Chartreuse de Valbonne stopten w e even om een fotootje te schieten van het kasteel en de beentjes te strekken. De smaak van het drankje van een paar dagen geleden kwam weer even boven drijven. Hier konden we echter geen koffie krijgen dus reden we maar weer door.

Afbeelding

In Goudargues, waar mijn ouders geregeld op vakantie gaan, stonden er genoegterrasjes buiten. Dit plaatsje had ik nu dus eindelijk ook een keer gezien. Een beetje té touristisch en té veel Nederlanders, maar dat is waarschijnlijk in het voor- en naseizoen niet het geval.

Afbeelding

Tijdens het rijden merkte ik dat mijn motor steeds wat kraakte en ik kon maar niet indenken wat dit nou zou zijn. Echter opeens wist ik het, mijn tank zat niet meer vast. De bout welke deze aan de voorkant vast hield aan een subframe was ineens verdwenen. Waarschijnlijk kapot getrild op een van de onverharde pasjes. Deze werd dus met een aantal tie-raps vastgesnoerd. Een juiste bout kon ik bij de Bricomarché niet vinden en tot aan het eind van de vakantie hebben de tie-raps het goed gehouden.

De camping die ik in gedachten had beviel goed. Een erg goed restaurantje waarvan het eten vele malen beter (en goedkoper) was dan de dagen voorheen op de motorcamping. Bas zijn luchtbedje had het ook dit jaar weer begeven. In het dorpje Lezignan-Corbières waar de camping lag was alles gesloten dus hier kon geen nieuw exemplaar gescoord worden. De receptioniste was echter zo aardig voor Bas een bedje, opgeblazen en wel, te regelen. Ook hij kon deze nacht dus eindelijk weer eens goed slapen.


Dag 12: Dinsdag 22 juli – Tijd voor een toppertje en een breezer ananas…

De tentjes waren al snel, en droog, ingepakt. De douche op de camping was heerlijk en het ontbijtje wat we besteld hadden ging er ook goed in. Echt een camping om terug te komen!
We reden door het gebied de “Aude” heen wat erg mooi, bochtig, zonnig maar ook redelijk winderig was. Het asfalt was hier inmiddels al van de Spaanse superieure kwaliteit, ondanks de wind was het echt genieten dus.

In de Gorges de St. Georges die ik eerder gereden gehad, stopten we bij een klein barretje wat gevestigd was in een houten kietje. Echter bij het bestellen van een bak koffie bleek de eigenaresse vreselijk te stinken. We wisten dus niet hoe snel we hier weg moesten zijn en dat ondanks dat we buiten zaten!

We passeerden de Spaanse grens, gooiden op de grens voor de Spaanse prijs (35 cent goedkoper) onze tankjes vol om zo de weg te vervolgen naar het eerste Spaanse bochtenwalhalla de Collada de Toses. En weggetje waar bij aanvang een bordje staat dat de komende 40 kilometer extreem bochtig is. Erg leuk zeker gezien het superfijne Spaanse asfalt. De 60 kilometer limiet daar dachten we niet aan en dat was ook niet nodig, het was inmiddels Siesta tijd dus controles zouden er echt niet zijn. Vaste kasten staan er niet want daar is de weg te bochtig voor en als er in Spanje een kast staat dan is dit netjes van te voren aangekondigd net zoals in Frankrijk het geval is.

Afbeelding

In Ribes aten we een hapje bij een snackbar langs de weg. En dan is het weer jammer dat mijn Spaans zo beroerd is want de helft van de kaart, die vast en zeker lekker was, snapte ik niet. Na de lunch belanden we op de weg naar Olot. Wederom een bordje dat de komende 26 km extreem bochtig zou zijn. Ondanks dat Bas zijn bandje in het midden inmiddels al geen profiel meer had reden we in een erg lekker tempo goed door. Dit zouden we in Blanes wel even wisselen.

Afbeelding

Aan het eind van de middag kwamen we aan in Blanes. De camping was echter nu mutjevol. Maar langs de rand waren nog wel een paar plekjes. Wederom maakte ik de fout door de eerste plek die er okay uitzag te kiezen. De motoren stonden en toen pas merkte ik het vadzige buurjongetje op. Een dik duitssprekend prupke met een licht tintje. Okay geen vooroordelen hebben… gewoon vriendelijk zijn. Had ik maar beter opgelet…. De caravan was een Tabbert Baronesse met daarnaast een Mercedes ML 350. Oftewel we stonden naast de familie Petalo (ofzoiets, in ieder geval een uit de kluiten gewassen Roma gezin). Gewoon negeren en vriendelijk blijven was het beste. Dat ze zelf geen gedag terug zeiden dat was aan hun. Gewoon lekker erboven staan en voor de zekerheid alle kostbare spullen in mijn koffers stoppen die op slot konden.

Afbeelding

We aten een hapje bij de Italiaan in Blanes. Dit was de meest karige Lasagna die ik ooit op had dus na wat biertjes bij de Ezel werden er ook hier wat kroketjes besteld. We deden nog een biertje in de Klomp en daarna ging Basje slapen. De stickers welke ik met mijn vriendengroep (die nu niet meer in Blanes durft te komen) tegen de muur geplakt had in 2000 zaten er nog steeds! Ik had nog meer dorst dus ging nog even verder wat kroegetjes bezoeken.


Dag 13: Woensdag 23 juli – Vamos a la Playa

Vandaag was wederom een rustdagje. Lekker uitbrakken op het strand, boekje lezen en niet te vergeten Tapas eten bij het tapasbarretje wat bij de camping hoort.

Afbeelding

Afbeelding

Na de siësta trokken we toch het motorpak maar aan om op zoek te gaan naar een bandenboer om Bas zijn slick om te wisselen voor iets waar wel profiel op zou zitten. De Euromaster was al snel gevonden maar ze hadden niets op voorraad. De band werd besteld en deze zou er vrijdag aan het eind van de dag opgelegd kunnen worden.

Bij aankomst terug op de camping waren onze romaburen vertrokken. Al onze spullen lagen er nog wat ook alweer een opluchting was. De nieuwe Spaanse buurman die we nu hadden, omdat er een plek open was, kwam gelijk een kop koffie brengen en nodigde ons uit voor een borrel. Ondanks dat wij geen woord Spaans spraken en hun geen woord in een andere taal dan Spaans waren ze erg vriendelijk net zoals alle andere mensen, met uitzondering van de roma’s, op de camping. De rest van de dag deden we lekker rustig aan, dronken wat biertjes en lagen relatief op tijd in bed.


Dag 14: Donderdag 24 juli 2014 – Barca

We waren lekker op tijd uit bed, dronken een bak koffie en bestelden een taxi naar het station van Blanes. Vandaag werd er dus weer geen motor gereden maar zou de trein ons, voor een schijntje van wat een trip van anderhalf uur met de trein in Nederland kost, naar Barcelona brengen. Na ons anderhalf uur geïrriteerd te hebben aan de treinzangers / schooiers konden we eindelijk uitstappen in Barcelona.

Vanaf Placa Catalunya wandelden we richting de Sagrada familya. Onderweg pauzeerden we even voor een fatsoenlijk biologisch ontbijtje. Muesli met yoghurt een ver sapje en een goede bak koffie en niet eens duur voor een toeristische stad. We wandelden verder naar de kerk en aanschouwden de werkzaamheden nu een jaar nadat we er de laatste keer geweest waren. Bij de mac onder de Sagrada aten we een snelle burger.

Afbeelding

We wandelden via de diverse straten richting Barcelonetta waar we met Sylvia hadden afgesproken om te lunchen. Zij komt ieder jaar met carnaval naar Oosterhout dus nu een keer een bakkie doen in Barca was wel zo gezellig. Om half 1 hadden we afgesproken en na een korte lunch van Cava en Tonijn bestelden we toch maar een biertje. Om half 8 waren we klaar met lunchen en was het tijd terug te lopen naar het station op Placa catalunya. Een erg gezellig dagje en de uitnodiging om de dag erna terug te komen, zodat we konden stappen in Barca, en daar blijven slapen, hadden we gelijk aangenomen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

De trein terug naar Blanes duurde een eeuwigheid en de Spaanse treinen hebben ook geen toilet aan boord… en ik moest nodig! Eindelijk in Blanes werd er weer ordinair gesnackt. We besloten toch nog maar een klein biertje te gaan pakken in de Klomp wat eigenlijk uitliep op een heel erg gezellige avond. De Klomp was gezellig druk en deze keer met een ouder publiek in plaats van de kindercrèche die het over het algemeen in Blanes is.


Dag 15: Vrijdag 25 juli 2014: Goed op stap

Bas had om 5 uur ’s middags een afspraak staan bij de bandenboer om zijn achterbandje te wisselen. Om de dag een beetje door te komen gingen we maar een rondje wandelen langs de boulevard naar de haven van Blanes. Het gedeelte na de rots bleek veel leuker te zijn dan het toeristische Nederlandse gedeelte van het dorp. Veel leukere terrasjes en de boel was ook veel beter onderhouden. We lunchten hier bij een Italiaan en wandelden rustig terug naar de camping.

Afbeelding

Bas was al snel terug van de bandenboer want de bestelde band was niet binnen gekomen. Een probleem dus… maar we zouden naar Barcelona gaan om te stappen dus dat zouden we later wel oplossen. De treinreis naar Barca duurde weer erg lang, dit omdat ieder dorp langs de Costa weer werd aangedaan. Om sneller bij de afgesproken plek in Barceloneta te zijn stapten we uit bij de Arc de Triomph en wandelden door het park zo naar die wijk toe. We deden nog een biertje op een terras en wandelden naar het appartement van Sylvia en haar vriend.

Hier was het eigenlijk erg lang erg gezellig maar we wilden toch op stap dus rond een uur of 12 wandelden we naar de bar onder het W hotel. Hier was het vol dus moesten we verder kijken. Dan maar gelijk naar Club Eclipse welke zich in hetzelfde gebouw bevond, echter op een van de bovenste etages. Bij de lift werd gevraagd of we op de gastenlijst stonden, nee dus… maar we mochten door en 20 seconden later stonden we op 100 meter hoogte in de club met uitzicht over de gehele stad. Een hoop trendy rijkelui, maar wel een erg aparte ervaring. Bas was het er na een uurtje al beu terwijl ik nog met een paar meiden in gesprek was. Hij besloot dus verderop te gaan kijken.

Iets later belde ik hem dus waar hij zat, wat dus aan de geheel andere kant van het strand bleek te zijn. Maar een Riksja was snel zei hij. Ik hield dus een toeristenriksja aan en die bracht me voor zeven en een halve euro naar de andere kant van het strand waar alle andere clubs gelegen zijn. Hier feesten we nog even door en om een uur of 4 a 5 ging alles dicht. Met de Riksja reden we terug naar Barceloneta. Hier kregen we nog een mooie sightseeing tour omdat de chauffeur niet overal in mocht rijden.


Dag 16: Zaterdag 26 juli 2015 – Vuurwerk

Na een gezond ontbijtje op het terras in Barceloneta wandelden we terug richting Placa Catalunya. De Mercat de Boqueria was eergisteren al gesloten toen we er langs liepen dus vandaag namen we hier nog even een kijkje langs alle vreemde etenswaren die hier liggen uitgestald. En ook vandaag duurde de rit in de trein weer een eeuwigheid, wat in werkelijkheid nog geen anderhalf uur was.

Afbeelding

Afbeelding

Eenmaal in Blanes ging Bas nog een rondje rijden op zoek naar een bandenboer. Na een uur zoeken had hij nog niets gevonden en wat er zat dat was dicht op zaterdag. Morgen moest hij dan maar op een slick verder rijden en hopen dat deze het zou houden. Er kwam nog geen binnenwerk doorheen dus zo heel erg was het nog niet.

In de avond was er weer een vuurwerkshow op het strand van Blanes. Dit hield dus in dat het strand mutvol zat. Tienduizenden mensen hadden plaats genomen op het kilometerslange strand en het was echt dringen voor een plekje met uitzicht op de vuurwerkshow. Het duurde even maar de show die volgde was er dan ook een die zijn gelijke niet kende. Zo vreselijk hard ging het tekeer! Wij besloten na de show gelijk te gaan slapen omdat we beiden erg brak waren van de avond / nacht stappen ervoor in Barcelona.


Dag 17: Zondag 27 juli – Cadi Moixero

De tentjes werden na een nacht vol Spaans geschreeuw weer ingepakt en redelijk brak van de slechte nachtrust stapten we op onze volgepakte motoren. Het eerste gedeelte van de route ging door het Parc natural de Montseny. Heerlijk bochtig en het was weer fijn om lekker op de motor te zitten na een paar dagen lamballen. In Hostalric ontbeten we bij een barretje. Een goede bak koffie, een jus’tje en een tosti deden wonderen.

En soms moet je de heren in Brussel van de Europese Unie gewoon gelijk geven. Laat de verkeersdrempels maar in Nederland en subsidieer de meest mooi denkbare wegen in dit geweldig mooie landschap! Superstrak asfalt met ontelbare bochten waar geen kip te bekennen is. Wat wil je nog meer? Ja op den duur eten! En dat deden we erg goed bij een restaurantje langs de weg. Een paar lekkere Catalaanse worsten met friet en salade was een goede lunch. De route die volgde was supermooi en er kwam geen aan aan de bochtige wegen met geweldig mooie vergezichten. Basje zijn achterband deed het nog steeds maar profiel was er al lang niet meer op te bekennen. Mijn Strom tikte gedurende deze rit de 100.000 km aan!

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

[youtubehd]http://www.youtube.com/watch?v=eBf9gkk2EOA[/youtubehd]

[youtubehd]http://www.youtube.com/watch?v=D3cxoUaKrHc[/youtubehd]

[youtubehd]http://www.youtube.com/watch?v=0DbuGWlFWvs[/youtubehd]

En toen was daar het einde van de route in La Puebla de la Roda. Camping Isabena staat bekend om zijn motorvriendelijkheid en ondanks dat hete en echte familiecamping is verhuren ze er crossmotoren en staat de halve camping vol met motorrijders. Ook op de camping was het uitzicht schitterend! Na op de camping een hapje gegeten te hebben wandelden we terug naar het dorpje om daar nog een paar biertjes te pakken. Hier was echter weinig te beleven dus gingen we op de camping nog even verder met het terrashangen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Dag 18: Maandag 28 juli – Vers rubber voor Basje

De tentjes werden ingepakt en we besloten op de camping te ontbijten. De Duitser die de camping runt was duidelijk gewend geraakt aan de Spaanse traagheid want dit liet veel te lang op zich wachten… en wij wilden gaan rijden.

Na het ontbijtje reden we dan ook vlug weg en al snel begon de lucht vreselijk donker te worden. De route die ik gemaakt had op het kaartmateriaal wat 2 weken voor mijn trip geupdate was klopte voor geen meter meer omdat er natuurlijk, zwaar gesubsidieerd, weer fonkelnieuwe wegen waren aangelegd waardoor degene in mijn route was komen te vervallen en er ook niet meer lag. Uiteindelijk kwamen we in een dorpje aan met een bandenzaak. Helaas alleen autobanden maar een kilometer of 40 verderop zou wel een motorbandenzaak zitten. Bas wilde er niet voor omrijden maar gelukkig lag dit plaatsje exact op de route die de Garmin gelukkig weer opgepakt had.

Afbeelding

Voor 150 euro kreeg bas een fonkelnieuwe achterband en werd deze er ook nog eens binnen een uur onder gelegd en waren we weer rijdende. De lucht was nog steeds vreselijk donker maar regenen deed het nog niet. We reden door het natuurgebied Sierra y Cañones de Guara. Erg mooi, erg wild en erg aparte rotsformaties.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

We waren zo goed als door de benzine heen en de pompstations die ik op had genomen in de route die bestonden natuurlijk niet meer. Ik liet de Garmin dus maar zoeken naar een pomp en deze bestond gelukkig nog wel. Het donderde en bliksemde al een behoorlijk tijdje maar de meters bier kwamen nog niet naar beneden geregend. Bij de tank kocht ik op advies van Arno, omdat er ook nergens een restaurantje zat, maar een zak pinda’s omdat daar een behoorlijke hoeveelheid voedingsstoffen in zouden zitten.

Uiteindelijk begon het te regenen en dus ging gelijk mijn binnenvoering weer in mijn pak. Het regenen stopte en de weg richting de Franse grens begon weer wat saaier te worden. Het eerste restaurantje wat we tegen kwamen was een echt Spaans truckersrestaurant waar we spotgoedkoop een fatsoenlijk middagmaal kregen.

In de route had ik leuke kronkelwegen opgenomen om niet steeds de grote weg te hoeven volgen. Dit hield in dat we plots op een weg zaten die wel van bijzonder slechte kwaliteit bleek te zijn en er al duidelijk al vele jaren niemand overheen was gereden. Aan het eind van deze weg bleek ook waarom, de weg bleek verboden in te rijden te zijn. Had ik alweer zo’n bord gemist….

Afbeelding

Bij het binnenrijden van de Pyreneeën begon alles een heel stuk groener en mooier te worden. De weg was een geweldig mooie brede blèrweg door het Parco Faunistico Lacuniacha. Leuke bochtencombinaties, voldoende ruimte om automobilisten in te halen en vreselijk mooie uitzichten op de gebergtes van de Pyreneeën.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Na het binnenrijden van Frankrijk bleef alles mooi maar werd het wel wat drukker. Na de Col d’Aubisque welke al heel erg mooi was volgde als ultieme toetje van de dag de Col du Soulor. Beneden aan de pas zat de camping Azun Nature in Aucun welke ik in mijn route had opgenomen. Ondanks dat er plek zat was hadden ze geen plek voor ons. Typisch mensen die een hekel hebben aan motorrijders. Dit was me nog nooit overkomen dus echt een no go!

Afbeelding

Afbeelding

[youtubehd]http://www.youtube.com/watch?v=rjMCxzccYW8[/youtubehd]

Iets verderop was wel een kleine camping waar we meer dan welkom waren. De beheerster was er niet maar andere gasten vertelden ons dat we gewoon ons tentje op konden zetten. Iets later kwam de beheerster van de camping aanzetten en de camping was echt spotgoedkoop. Het sanitair was erg schoon alleen geen wc papier. Mijn vraag of ik wc papier kon kopen werd met “nee” beantwoord, dit kregen we natuurlijk gewoon.

Onze tentjes stonden en nu moesten we nog wat te eten zien te regelen. We wilden naar het dorpje verderop gaan wandelen omdat daar schijnbaar een restaurantje zou zitten. De buurvrouw op de camping zag ons weglopen en bood gelijk aan ons met de auto naar het restaurantje te rijden. Wij stapten uit en zij reed weg. De laatste meters naar het restaurantje liepen we en dit bleek gesloten te zijn. We konden het hele eind dus teruglopen. En toen begon het te regenen. Met een lege maag schuilden we een uur in een naar pis stinkend bushokje. Eenmaal op de camping speelden we een potje tafelvoetbal, wat wel gewoon gratis was, en wilde onze tenten maar in gaan. De buren zagen ons en we vertelden dat het restaurantje gesloten was en gelijk werd er een brood en een pot paté aan ons gegeven zodat we toch wat te eten zouden hebben.

Het was half 9 en het begon weer te zeiken van de regen. Dus de tent maar in en proberen te slapen. De buurman kwam er weer aan gelopen en gaf als toetje ook nog eens een heerlijke ijskoude meloen. Hier had Bas geen trek in maar de halve meloen had ik in 2 minuten weggewerkt. We besloten de wekker maar om 6 uur te zetten omdat we toch voldoende nachtrust zouden krijgen. Onder het getik van de regen viel ik in slaap.


Dag 19: Dinsdag 29 juli – Confession

Om 6 uur werd ik niet wakker van de wekker maar lag ik al wakker van de regen. We besloten de bui maar even uit te zitten en steeds was het even een minuutje droog en begon het weer te regenen. Eindelijk om half 9 besloot het wat langer droog te blijven en konden we onze tentjes inpakken. De Bialetti zorgde voor een kop koffie en we konden weer, redelijk droog ingepakt, vertrekken. Een van de eerste plaatsen die we aan zouden doen was Lourdes. De route die ik gemaakt had zou er eigenlijk omheen gaan maar ik was toch redelijk nieuwsgierig geworden naar dit bedevaartsoord. Het eerste dat me opviel was dat er touringcars rondreden met daarop “Ambulance”. De souvenirshops waarmee de straten gevuld waren toonden alleen mariabeelden en uit deze winkels schalmde kerkmuziek. Ik volgde de bordjes “Grotte” omdat het hier schijnbaar te doen was. Naast de kerk parkeerden we onze motoren en namen daar een kijkje op het plein vol goedgelovige zieltjes die echt dachten dat een bezoekje aan deze poppenkast hen een plekje in het hiernamaals bezorgde. Het stond er vol met rolstoelen en de gemiddelde leeftijd lag boven de 80.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Na het bezoek aan deze kermis moest er nog ontbeten worden. Dit deden we maar bij de mac van Lourdes. Of de burgers hier geweid waren wist nik niet, maar het was in ieder geval een goed ontbijtje.

De rest van de route was erg mooi, echter wel een heel stuk vlakker. In de Dordogne begon alles weer een stuk bochtiger en mooier te worden. Camping Moto Dordogne was een motorcamping waar ik nog nooit geweest was. Bij aankomst kregen we gelijk een lekker koud biertje van de tap. Het kaartensysteem werd even uitgelegd en we konden een plekje opzoeken. De camping is niet heel erg groot, maar wel gezellig van opzet. De eerste avond besloten we de daghap te nemen welke heel goed smaakte, echter à la carte was ook mogelijk. De biertjes gingen er goed in en het was tot laat gezellig aan de bar.

Afbeelding

Afbeelding


Dag 20: Woensdag 30 juli – Monpazier

Ik had een leuk rondje uitgestippeld door de Dordogne heen. Wat me al snel opviel was dat de wegen niet echt van goede kwaliteit waren en dat er redelijk wat grind op de weg lag. Grote hoogteverschillen waren er ook niet maar het was gewoon wel lekker sturen hier in de omgeving.
In het toeristische plaatsje Monpazier, met een erg mooi dorpspleintje, stopten we om een terrasje te pakken. Robbert, een oud klasgenoot van me, die al jaren geleden verhuisd was naar Frankrijk woonde en werkte in dit plaatsje. Hij kwam dus ook even een bakkie mee doen en we brachten een bezoekje aan zijn kantoortje midden in het toeristische straatje van Monpazier.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

De rest van de route kronkelde leuk door de Dordogne heen en in een van de vele dorpjes bezochten we een rommelmarkt. Doordat alles zo toeristisch was hadden de mensen die op deze rommelmarkt stonden echt wel oog voor de waarde van hun oude meuk. Leuk goedkoop spulletjes kopen zat er dus niet in.

Op de camping gingen we maar weer naar de bar waar een aantal uur later een BBQ gehouden werd. Onbeperkt vlees en salades en nasi en weet ik wat allemaal nog meer. Super goed geregeld en erg gezellig!

Na de BBQ kwam Tom nog even langs. Hij zat een aantal kilometer verderop op een degelijke gezinscamping en mocht een avondje weg van zijn vriendin ;) Het werd deze avond erg laat (bedankt Aimee, Myra en Petra) en rond een uur of 4 vond ik het tijd om maar te gaan slapen.


Dag 21: Donderdag 31 juli - Een klein rondje

In de oorspronkelijke planning van de vakantie zouden we maar 2 nachtjes op Camping Moto Dordogne blijven. Aangezien we een dag eerder uit de Drome vertrokken waren hadden we nu dus een dag lange rop deze camping. Echter ik had ook maar 1 route gemaakt dus werd het vandaag op de kaart rijden. We reden door het Parc Naturel des Causses de Quercy. Erg mooi, rotsachtig en een heel aparte natuur. In Rocamadour stopten we even om foto’s te maken van de woningen tegen de rotsen.

Afbeelding

Hierna was ik plots de route kwijt die ik in gedachten had maar ik zag al geruime tijd bordjes staan richting een het Chateau de Castelnau Dit moest wel mooi en groot zijn dus ik bleef ze maar volgen. Van ver af zagen we het al liggen op een berg. Erg imposant en van een veel donkere steensoort dan de meeste kastelen in Frankrijk.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Na hier even rondgewandeld te hebben reden we verder langs de Dordogne. In een verlaten dorpje aten we een ijsje want lunch konden we er niet meer krijgen.

Afbeelding

Afbeelding

Hierna vervolgden we onze weg terug naar de camping waar we eindelijk als avondeten de spareribs konden bestellen die we de afgelopen avonden voorbij hadden zien komen. De eerste avond namen we deze niet omdat we niet wisten dat a la carte mogelijk was en we de (ook erg goede0 daghap genomen hadden, de tweede dag niet omdat het toen BBQ was en nu lag dan eindelijk een megasparerib op mijn bordje.

Om de ribjes een beetje te laten zakken besloten we een wandelingetje te maken naar het dorpje verderop. Dit was geheel uitgestorven en we wandelden weer rustig terug. Nadat Bas nog sjans had met de hond van de camping besloten we deze avond maar op tijd te gaan slapen aangezien we morgen een redelijk lange dag voor de boeg hadden richting Vichy.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Dag 22: Vrijdag 1 augustus – le Peyre Arse

Vorig jaar had ik een route gekozen die vanuit de Dordogne in een ruk door reed naar de Champagne. Hier was een stukje snelweg in verwerkt om de grote afstand te overbruggen. Ik zag echter toen in de verte het vulkaangebergte van de Auvergne liggen en was hier toch wel heel erg benieuwd naar geworden. Een aantal jaar geleden had ik wel door de Auvergne gereden, echter niet over de hoge passen.

Na een ontbijtje op de camping te midden van de Harley club welke ook die dag vertrok (grotendeels op aanhangers) waren we op weg. Het eerste gedeelte van de route was grotendeels hetzelfde als wat we de dag ervoor gereden hadden, echter op kaart dus ik wist niet dat we hier vandaag nog een keer zouden komen. Na het verlaten van de Dordogne zaten we al snel in de Auvergne. De bergen werden hoger en hoger en ik waande mezelf in de Alpen maar zat in midden Frankrijk. De mooiste pas van de deze dag was de Col du pas de Peyrol. Na deze pas besloten we te lunchen bij het restaurantje “Le Peyre Arse”. Terwijl we zaten te wachten op de door ons bestelde lunch stopten er al snel een Britse motorrijder met zijn vrouw om een foto te maken van de naam van het restaurant. Hoe vaak zouden Britten hier voor stoppen….? De pizza bestond echter uit een stuk boardkarton belegd met wat tomatensaus en heeeel veel kaas, maar smaakte nergens naar. Geen aanrader dus.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

[youtubehd]http://www.youtube.com/watch?v=nov2gKoAd8U[/youtubehd]

We vervolgden onze route langs de Puy de Dome. Nog steeds deed het gehele landschap aan of we ons in de Alpen bevonden. Met een bochtje reden we om de drukte van Clermont-Ferrand heen en kwamen we aan in Vichy wat erg gezellig leek.

Afbeelding

Afbeelding

Onze tentjes zetten we op op de erg nette camping in Vichy. Hier aten we een klein hapje, friet met kip uit de frituur) en aangezien de receptie om 8 uur dichtging was het op de camping ook gedaan met het koude bier. We besloten dus de wandeling van een paar km naar Vichy te maken. De wijk waar de camping zat was een beetje pauper. De Jaguar dealer die er zat was hier het bewijs van (zie foto). Na enkele biertjes op verschillende terrasjes in het park aan het water wandelden we terug naar de camping waar we nog een bewaard biertje hadden liggen. Hierna was het tijd om te gaan slapen.

Afbeelding

Afbeelding


Dag 23: Zaterdag 2 augustus – Back Home

De tentjes werden zo goed als droog ingepakt en op de camping werd voor ons een verzorgd ontbijtje geregeld. Het plan was om vanuit Vichy naar de Champagne te rijden. Aangezien het zondag zou gaan regenen besloten we na een uurtje rijden door een erg mistige maar mooie Morvan de route om te gooien en vandaag naar huis te rijden. Vanaf Chateau-Chinon zouden we nu over D en N wegen naar Troyes rijden. Ondanks dat deze op de kaart redelijk recht leken was het nog steeds heel erg mooi en bochtig.

Afbeelding

Vanaf Troyes, waar we om 2 uur ’s middags al waren, namen we de snelweg tot aan Rethel. Hier gingen we er weer af de N5 op naar Charleroi door de westelijke kant van de Ardennen. Na Charleroi was er weinig leuks meer te beleven en schoten we de snelweg op naar huis. We sloten de vakantie af onder het genot van de nodige biertjes in café de Stapmolen…
http://www.motorvision.nl
I love the smell of burning rubber in the morning
Gebruikersavatar
Eikie
EX- V-Strom berijder
Berichten: 7810
Lid geworden op: zo 25-11-2012, 23:12
Mijn motor is een: Honda CRF1000A dè Africa Twin
Woonplaats: Oud Beijerland

Re: Zomervakantie 2014 - 23 dagen: 5400 KM

Bericht door Eikie »

In één ruk uitgelezen :duim:
Van het weekend de filmpjes eens op mn gemak bekijken.

Je moet reisleider worden man. Geweldig
Groeten, René
It was only when I bought a motorbike that I found out that adrenaline is brown.
V-Strom 2011 DL650A GS Honda CRF1000A dè Africa Twin
Gebruikersavatar
Bozobin †
DL650 berijder
Berichten: 2175
Lid geworden op: do 27-01-2011, 15:13
Mijn motor is een: Suzuki V-strom DL 650 L0
Woonplaats: Delft
Contacteer:

Re: Zomervakantie 2014 - 23 dagen: 5400 KM

Bericht door Bozobin † »

Geweldig ! Ik heb er meteen weer zin in !

Zou willen dat ik zo'n verhaal in elkaar kon draaien .....
--
Suzuki DL650 V-Strom 2011 (Strompel)

Honda Accord 1.8 Vtec 2002
Burstner Club 1986

(Licht)beschadigde delen DL650 V-Strom L0 te koop
http://www.facebook.com/kees.vanleeuwen ... 407&type=3
Gebruikersavatar
PDvD
DL1000 berijder
Berichten: 1476
Lid geworden op: wo 25-11-2009, 14:35
Mijn motor is een: Suzuki DL 1000 V-Strom
Woonplaats: Oosterhout (NB)
Contacteer:

Re: Zomervakantie 2014 - 23 dagen: 5400 KM

Bericht door PDvD »

Vakantie moet hobby blijven hè ;) Filmpjes had ik trouwens al eerder in een ander topic gepost maar had toen geen tijd voor het verslag.

En iedereen kan zo'n verhaal in elkaar zetten van zijn of haar reis. Gewoon genoeg foto's maken onderweg als herinnering en dan per dag de route nalopen wat je gezien en gedaan hebt.
http://www.motorvision.nl
I love the smell of burning rubber in the morning
Gebruikersavatar
Bozobin †
DL650 berijder
Berichten: 2175
Lid geworden op: do 27-01-2011, 15:13
Mijn motor is een: Suzuki V-strom DL 650 L0
Woonplaats: Delft
Contacteer:

Re: Zomervakantie 2014 - 23 dagen: 5400 KM

Bericht door Bozobin † »

Heb het geduld er niet voor :-(
--
Suzuki DL650 V-Strom 2011 (Strompel)

Honda Accord 1.8 Vtec 2002
Burstner Club 1986

(Licht)beschadigde delen DL650 V-Strom L0 te koop
http://www.facebook.com/kees.vanleeuwen ... 407&type=3
Gebruikersavatar
Stroompje
Forum-moderator - DL1000 berijder
Berichten: 5093
Lid geworden op: vr 27-08-2004, 14:37
Mijn motor is een: Suzuki V-Strom 1050 XT (M1-2021)
Woonplaats: Lunteren.

Re: Zomervakantie 2014 - 23 dagen: 5400 KM

Bericht door Stroompje »

Top vakantie........lekker meegelezen en je mooie foto's/filmpjes maken het helemaal af :duim:
Greetings, Heleen. :arrow: Smiling all the way :-)}
Gebruikersavatar
Aad900
DL650 berijder
Berichten: 3468
Lid geworden op: ma 14-02-2005, 13:38
Mijn motor is een: Suzuki V-Strom DL650A L2 zwart
Woonplaats: Rotterdam

Re: Zomervakantie 2014 - 23 dagen: 5400 KM

Bericht door Aad900 »

Een mooi verslag, het leest lekker makkelijk weg :duim:
Filmpjes heb ik ook nog eens op mijn smart TV bekeken,super. Krijg ook weer zin in de vakantie. Nog ff wachten dus :-)}
L2 zwart, onderkuip, topkoffer, Full LED, OSCO, valbeugels, MRA varioruit, HVV, middenbok, enduro steps, koplampbeschermer, ER6N spiegels, Quicklock tanktassen GS + Daypack, TT-410

Check: het Molen en V-stromalbum
Check: de V-Strom Molenkaart
Plaats reactie